Εις ώτα μη ακουόντων πέφτουν, προφανώς, οι οργίλες αντιδράσεις πολιτικών παραγόντων και τοπικών φορέων των Βορειοηπειρωτών για το νέο διοικητικό χάρτη ή, αλλιώς, τον... Αλβανό «Καλλικράτη» που τείνει να γίνει ο εφιάλτης τους. Το υπουργικό συμβούλιο της σοσιαλιστικής κυβέρνησης συνασπισμού του Εντι Ράμα έδωσε το «πράσινο φως» στο περίφημο σχέδιο της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, που οδεύει προς συζήτηση και έγκριση στη Βουλή, στην ολομελή συνεδρίαση της 31ης Ιουλίου, αγνοώντας τα πάντα και τους πάντες όσον αφορά
τη βούληση των Βορειοηπειρωτών. «Η στάση μας είναι σαφής και ρητή υπέρ της πρότασης» δήλωσε ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Μπλέντι Τσούτσι, φροντίζοντας να υπενθυμίσει –και να αποκλείσει την όποια άλλη επαναχάραξη- ότι «η Χιμάρα είναι ένας δήμος της Αλβανίας όπως όλοι οι άλλοι»...
Το άκρον άωτον της άτεγκτης αυτής στάσης είναι πως αυτή δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της Χιμάρας, που οι αλβανικές αρχές, παρ’ ότι αρνούνται παγίως να αναγνωρίσουν ως μειονοτική περιοχή, θα περίμενε κανείς, ως υποψήφια πλέον προς ένταξη ευρωπαϊκή χώρα, να συναινέσουν να ενωθεί, όπως επιτάσσουν η βούληση της πλειονότητας των κατοίκων της αλλά και η μεταρρυθμιστική αρχή σεβασμού της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας και θρησκευτικής χριστιανικής ταυτότητάς τους, με το Λούκοβο και όχι με το μουσουλμανικό Βρανίστι και τον Δήμο Αυλώνας.
Αντ’ αυτού, επιχειρείται ένας σκανδαλώδης κατακερματισμός της αμιγούς ελληνικής περιοχής, στην ουσία ένας επικίνδυνος αντιπερισπασμός –κατά το εκεί που μας χρωστούσαν...- που γεννά εύλογες ανησυχίες και ερωτήματα και στον πιο εύπιστο παρατηρητή για τη σκοπιμότητά του. Αποτέλεσμα αυτής της περίεργης «κοπτοραπτικής», απ’ την επαρχία Λιβαδειάς αποσπώνται αυθαίρετα το Βαγκαλιάτι, μεγαλοχώρι, μαζί με το Σωπίκι και προσκολλούνται στον νεόκοπο δήμο των τσάμηδων της συνοριακής Κονίσπολης, όπως το Φοινίκι, Μεσοπόταμο και Μαυρομάτι «εκβραχίζονται» για να συνενωθούν με τον Δήμο Δελβίνου αλλά και η Τσούκα με τον Δήμο Αγίων Σαράντα, αντί οι υφιστάμενες ελληνικές κοινότητες της περιοχής των Αγίων Σαράντα να ενωθούν σε έναν δήμο και εκείνες της Δρόπολης και Πωγωνίου του Αργυροκάστρου σε έναν άλλο δήμο. Οπως ήταν και το αρχικό σχέδιο, της «πρότασης 5», με το οποίο συμφωνούσε σύμπασα και η ελληνική μειονότητα.
Τι έγινε όμως και όλα άλλαξαν άρδην, ποιες δεύτερες σκέψεις επικράτησαν και ενδέχεται να καταστήσουν όμως «μπουρλότο» τον συμπαγή ελληνικό χώρο –οι εκπρόσωποί του με κοινό τους υπόμνημα αυτής της Τρίτης προς την ηγεσία και το διπλωματικό σώμα προαναγγέλλουν κλιμάκωση, μέχρι και δημοψήφισμα- και να διαταράξουν την κοινωνική ειρήνη, που τόσο παθιασμένα επικαλείται και επιζητά ο επίδοξος σοσιαλιστής αναμορφωτής Ράμα; Πώς γίνεται να μην λαμβάνονται υπόψη οι διαφοροποιήσεις και προειδοποιήσεις σοσιαλιστών βουλευτών της ομογένειας, όπως του Ανδρέα Μάρτου και του Βαγγέλη Τάβου, πως θα καταψηφίσουν το σχέδιο και το κυριότερο να αγνοούνται πιθανές επιπτώσεις στις σχέσεις με την Ελλάδα –που, προς το παρόν, δημοσίως σιωπά...- και τη διεθνή εικόνα της χώρας;
Ολα άλλαξαν, λένε, με την απόφαση προσχώρησης του Κόμματος Δικαιοσύνης, Ενσωμάτωσης και Ενότητας (PDIU) των τσάμηδων στην κοινοβουλευτική επιτροπή για τη μεταρρύθμιση και την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να «βγαίνουν τα κουκιά» -89 πλέον, σε σύνολο 140- και το κυριότερο να πληρούται έτσι και ο έτερος ευρωπαϊκός όρος, εκτός αυτού των 2/3 των ψήφων, της συναίνεσης της αντιπολίτευσης. Αν όμως ο πρόεδρος του Κόμματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαγγέλης Ντούλες περιορίστηκε σε μια μετριοπαθή δήλωση, κάνοντας λόγο για «πελατειακή σχέση» και «εκλογικές σκοπιμότητες», ο πρόεδρος της Ομόνοιας και Χιμαραίος Βασίλης Μπολάνος μίλησε για «σχέδια εξόντωσης» και «πρόκλησης της φιλήσυχης και νομοταγούς Ελληνικής Εθνικής Κοινότητας» καλώντας την κυβέρνηση να βάλει τέλος σ’ αυτή την πολιτική. Είναι τόσο κραυγαλέα η αυθαιρεσία που και ο Χιμαραίος σοσιαλιστής και μιντιάρχης βουλευτής Κότσο Κοκδίμα, που θεωρεί «σωτήρια» τη μεταρρύθμιση, είδε «προβληματική» την απαίτηση των τσάμηδων να «τους προσκολληθεί το Βαγκαλιάτι, το Σωπίκι και ο Παντελεήμονας» της κοινότητας Λιβαδειάς.
Σύντομα, με την οριστικοποίηση του «χάρτη», στη Βουλή, θα φανεί εάν επρόκειτο, στην καλύτερη περίπτωση, για αθώα «εκλογικά ψηφοθηρικά παζάρια» ή ακόμη –αν θέλετε- και εσκεμμένο διπλωματικό παιχνίδι ενός μοχλού πίεσης των Τιράνων, που, προφανώς, βλέπουν αποδυναμωμένη οικονομικά –γιατί όχι και γεωστρατηγικά- την Ελλάδα της κρίσης, προκειμένου να αποσπάσουν ως αντάλλαγμα, όπως θρυλείται, μια ευνοϊκή ρύθμιση των δημευμένων εν Ελλάδι περιουσιών των τσάμηδων απ’ το Β’ Παγκόσμιο. Σ’ αυτή την περίπτωση θα δούμε τον άλλο «χάρτη», αυτόν της σύνεσης της ύστατης στιγμής.
Η αν πρόκειται πράγματι για τη νέα, την πλέον κραυγαλέα, πράξη της πολιτικής συρρίκνωσης του Ελληνισμού της Αλβανίας, στη συνέχεια της δημογραφικής αλλοίωσης του χώρου επί κομμουνισμού αλλά και του... αυθόρμητου μεταπολιτευτικού εποικισμού πλήρωσης του κενού της μαζικής μετανάστευσης των Βορειοηπειρωτών. Στη δεύτερη περίπτωση, θα δούμε το «χάρτη» της αδιαλλαξίας και της αυθαιρεσίας, με παραδοσιακές ελληνικές περιοχές να χάνουν και το τελευταίο πεδίο αυτοτέλειας προοριζόμενες να λειτουργήσουν ως «τσόντα» αλβανικών δήμων. Θα είναι πράγματι το, κατά Μάρκες, χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου... Που πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί, έστω την ύστατη στιγμή, προς το καλό όλων, ακόμη και της ίδιας της κάπως «δύστροπης» βόρειας γειτόνου.
Το ΝΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ "Ελευθεροτυπία"
Πηγή: "Ελευθεροτυπία", http://aftonomi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου