Σήμερα στης 16 Ιουνίου είναι η Παγκόσμια ημέρα του πατέρα. Καθιερώθηκε το 1910 στην Αμερική και σιγά-σιγά εξαπλώθηκε παντού.
Δεν έχει την αίγλη της Γιορτής της Μητέρας, τα ανθοπωλεία δεν οργανώνουν ειδικά events, τα ζαχαροπλαστεία δεν έχουν ειδικά κουτιά με σοκολατάκια και είναι βέβαιο ότι και στο web δεν θα δούμε, τόσα φιογκάκια, φιλάκια, αγκαλίτσες, και best wishes όσο στην Γιορτή της Μητέρας, που πουλάει πολύ και είναι trendy.
Όμως κι εμείς οι μπαμπάδες ξενυχτήσαμε όταν το παιδί είχε βήχα, βάλαμε το ξυπνητήρι για να το θερμομετρήσουμε, περιμέναμε ατέλειωτες ώρες σε αίθουσες αναμονής παιδιάτρων.
Κι εμείς οι μπαμπάδες το ντύσαμε για να το πάμε στον Παιδικό, του σκουπίσαμε τα μάτια όταν έκλαιγε, το πήραμε αγκαλιά και με ένα φιλί το αποχαιρετήσαμε για να πάμε στη δουλειά μας.
Και με καμάρι το βλέπαμε, να μεγαλώνει, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να μετράει μέχρι το δέκα, να λέει τα πρώτα γράμματα της αλφαβήτας.
Κάτσαμε δίπλα του και μαζί ζωγραφίσαμε κάστρα και δράκοντες και ιππότες και κόκκινα αυτοκίνητα και χρυσούς ήλιους.
Κι όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στη ζωή μας, κρύβαμε το βλέμμα μας να μην δει τις ανησυχίες μας, τα αδιέξοδά μας, την απόγνωσή μας πολλές φορές...
Ας μην έχουμε τις αβάντες ενός πολύπλοκα φτιαγμένου μητριαρχικού συστήματος, που μιλάει για "μητρικό φίλτρο", "μητρική αγκαλιά", "μητρική στοργή".
Σήμερα διάολε είναι η μέρα του Πατέρα και γι αυτό: Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες!!!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ VIDEO...
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις το video αυτό. Ειναι η ιστορία του Dick και του Rick Hoyt. Ο γιος ειναι ανάπηρος και έχει πει στον πατέρα του οτι νιώθει ελεύθερος οταν τον κρατάει στους αγώνες, νιώθει σα να τρέχει και αυτός.
Δεν έχει την αίγλη της Γιορτής της Μητέρας, τα ανθοπωλεία δεν οργανώνουν ειδικά events, τα ζαχαροπλαστεία δεν έχουν ειδικά κουτιά με σοκολατάκια και είναι βέβαιο ότι και στο web δεν θα δούμε, τόσα φιογκάκια, φιλάκια, αγκαλίτσες, και best wishes όσο στην Γιορτή της Μητέρας, που πουλάει πολύ και είναι trendy.
Όμως κι εμείς οι μπαμπάδες ξενυχτήσαμε όταν το παιδί είχε βήχα, βάλαμε το ξυπνητήρι για να το θερμομετρήσουμε, περιμέναμε ατέλειωτες ώρες σε αίθουσες αναμονής παιδιάτρων.
Κι εμείς οι μπαμπάδες το ντύσαμε για να το πάμε στον Παιδικό, του σκουπίσαμε τα μάτια όταν έκλαιγε, το πήραμε αγκαλιά και με ένα φιλί το αποχαιρετήσαμε για να πάμε στη δουλειά μας.
Και με καμάρι το βλέπαμε, να μεγαλώνει, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να μετράει μέχρι το δέκα, να λέει τα πρώτα γράμματα της αλφαβήτας.
Κάτσαμε δίπλα του και μαζί ζωγραφίσαμε κάστρα και δράκοντες και ιππότες και κόκκινα αυτοκίνητα και χρυσούς ήλιους.
Κι όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά στη ζωή μας, κρύβαμε το βλέμμα μας να μην δει τις ανησυχίες μας, τα αδιέξοδά μας, την απόγνωσή μας πολλές φορές...
Ας μην έχουμε τις αβάντες ενός πολύπλοκα φτιαγμένου μητριαρχικού συστήματος, που μιλάει για "μητρικό φίλτρο", "μητρική αγκαλιά", "μητρική στοργή".
Σήμερα διάολε είναι η μέρα του Πατέρα και γι αυτό: Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες!!!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ VIDEO...
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις το video αυτό. Ειναι η ιστορία του Dick και του Rick Hoyt. Ο γιος ειναι ανάπηρος και έχει πει στον πατέρα του οτι νιώθει ελεύθερος οταν τον κρατάει στους αγώνες, νιώθει σα να τρέχει και αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου