Aπεβιωσε 22 Απριλίου και κηδεύτηκε το Σαββάτο 23 Απριλίου η Πολυξένη Γκίνου, από το χωριό Βλέχοβο.
Αγαπητοί χωριανοί!
Αγαπητοί
φίλοι!
Αγαπητοί
συγγενείς, γιοί, κόρη, νυφάδες, εγγονοί, εγγόνες της καλής και αγαπημένης Πολυξένης!
Σήμερα
άλλη μια ψυχή ξεκόπηκε από την αγκαλιά του χωριού μας και ξεκίνησε για το μακρινό και αγύριστο
ταξείδι. Είναι η θεία Πολυξένη. Τα σπειριά του κομπολογιού,όπως βλέπετε ,
κοβονται ένα, ένα.Και το κομπολο’ι’ που έχει το όνομα Βελιάχοβο, όσο πάει και
μικραίνει.. Αυτό μας πικραίνει. Αυτό μας βαραίνει την καρδιά. Αυτό μας κάνει το
πόνο για τους αγαπημένους μας και το χωριό , πιο καφτερό, πιο αβάσταχτον. Με φαρμακερή λύπη έναν, έναν τους
ξεπροβοδουμε με θλίψη για το ουράνιο
ταξείδι. Τους ξεπροβοδούμε και δεν
πιστεύομε ότι
δεν θα ξαναγυρίσουν στις αγκαλιές μας. Δεν υπάρχει πιο θλιβερό,
πιο πικρό από αυτόν τον χωρισμό. Χωρισμός που δεν έχει παρηοριά. Χωρισμός που
είναι μυστήριος, παράξενος , άδικος. Χάνομε το ακριβό προσώπο, τα γλυκιά μάτια,
το ωραίο χασμόγελο, την στοργική αγάπη μιας μάνας. Χάνομε την φωνή της , αυτή
τη φωνή που μας άφησε τον γλυκότερο ήχο
στην ψυχή μας. Την χάνομε φυσικά , όμως
η εικόνα της σαν άγγελος μένει πάντα μαζί μας . Μας στέκει κοντά στην ψυχή, στην σκέψη, μας συνοδεύει
παντού, μας παρακολουθεί , μας στέκει δίπλα, μας δίνει δύναμη και
κουράγιο. Η καλή μας , η ολιγομίλητη , η
ταπεινή μας θεία Πολυξένη, σήμερα μας
άφησε. Φεύγει σιωπηλά, αθόρυβα, ξαφνικά, χωρίς να λυπηθεί τον συζυγό της τον
Θώμα, τα αγόρια της, την θυγατέρα της.
Χωρίς να φιλίσει τις εγγονές και εγγόνια
της. Μια καρδιά έπαψε να χτυπά. Μια φωνή
σιώπησε. Δύο μάτια έσβησαν..Βεβαίως φυσικά. Βεβαίως αληθινά. Άλλαξε μορφή. Όμως
ρίζωσε στο βλέμμα μας, στα ονειρά μας, στην καθημερινοτητά μας .
Θεία
Πολυξενη!
Μια
ζωή είχες μέσα σου την υπομονή, την
μετροπάθεια, την ανοχή, την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Εσύ ήσουνα μια κυρία
γυναίκα, σεβαστή, μια πολύτιμη σύζηγος, μια ωραία μάνα, μια γλυκιά γιαγιά.
Πέρασες πίκρες , βάσανα , χαρές . ήξερες να
τα κρύβεις μέσα σου, να τα
αντέχεις και να ήσουν μια ταπεινή αρχόντισσα. Ποιός δεν σεβάστηκε την
αξιοπρέπεια σου, καλή μας θεία Πολυξένη;
Ποιός δεν ζήλεψε την υπομονή σου, την
ανοχή σου , τον τρόπο να ησυχάζεις τους ανθρώπους με το ελαφρύ και χαριτωμένο χαμογελό σου;
Ήσουν πάντα το είδουλο μιας εργατικής ,
φρόνιμης και νοικοκυράς γυναίκας,ήσουν πάντα ένας συνομιλητής
σεβαστός , ευγενική και αξιόπρεπη. Πάντα αυτή την εικόνα θα έχομε για σένα ,
αγαπημένη μας, θεία Τσιένη! Να μιμιθονται οι νέες. Να σε μιμιθόμαστε κι εμείς
όλοι. Με αυτή την πνοή διαπαιδαγώησες τα
παιδιά σου, να είναι αξιόπρεπα, εργατικά, πολιτισμένα, ταπεινά. Γι’ αυτό να
είσαι περήφανη.
Σήμερα είναι άνοιξη, θεία Τσιένη
Έχασε
την λάμψη η πρασινάδα
Τα
λουλούδια,στολή σου κάνουν
Αρχόντισσα
να σε έχουν πάντα.
Τα
αγαπημένα τα βουνα, οι βουνοπλαγιές εώς πέρα
Σου
αφήνουν γειά με πόνο, σε χαιρετά η μέρα
Σε
χαιρετούν οι χωριανοί, οι δικοί σου αγαπημένοι
Ωρα
καλά σου λέμε και η καρδιά μας σιγοτρέμει.
Όλοι
μαζί σου λέμε: Καλό ταξείδι θεία Τσιένη
Απο
τα σεβαστά παιδιά, τον σύζυγό, την θυγατέρα την καλή
Τ
ο χώμα να είναι πούπουλο,κι η γης ζεστή
Και
το αηδόνι του παράδεισου, τραγούδι να σου πει.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ!
 |
| του Παναγιώτη Μπόλη δημοσιογράφος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου