Σήμερα έχουμε αργία, «τιμώντας» έτσι την εξέγερση των φοιτητών το Δεκέμβριο του 1990 στα Τίρανα. Βεβαίως ήταν ιστορικό και σπουδαίο γεγονός το κίνημα των φοιτητών, αν θέλουμε όμως να βρούμε ένα γεγονός ορόσημο για την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία, είναι η των πάνω από 3.000 κατοίκων του Αλύκου και των γύρο χωριών την 12η Δεκεμβρίου του 90’. Οι φοιτητές συνδιαλέγονταν με τους δικτάτορες, έχοντας 4-5 αιτήματα, όπως, να επιτραπεί ο πλουραλισμός, να αλλάξει το όνομα του πανεπιστημίου τους κλπ. Εμείς δεν ζητούσαμε τίποτα από τους δικτάτορες και με λάβαρα τα τέσσερα παιδιά μας που μας σκότωσαν στα σύνορα, φωνάζαμε συνθήματα κατά τις δικτατορίας όπως «Κάτω η Δικτατορία», «Ραμίζ Αλία είσαι δολοφόνος» και κάναμε έκκληση σε όλους τους πολίτες (έλληνες και αλβανούς) να ενωθούν μαζί μας.
Βεβαίως το ζητούμενο δεν είναι η ημερομηνίες αλλά η πραγματική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που δεν είναι δεδομένη σε καμία στιγμή…
Διαβάστε το κείμενο μεταφρασμένο στα αλβανικά.
Ditë pushimi sot, për të "nderuar" kryengritjen e studentëve në dhjetor të vitit 1990 në Tiranë. Sigurisht që Lëvizja Studentore ishte një ngjarje madhështore dhe historike, por në qoftë se duam të gjejmë zanafillën ose një kulm të reagimeve për rënien e regjimit komunist në Shqipëri, ajo do të ishte revolta e më shumë se tre mijë banorëve të Alikos dhe fshatrave përreth më 12 dhjetor të po të njëjtit vit.
Studentët negocionin me diktatorët, duke pasur 4-5 kërkesa konkrete: Pluralizmin politik, ndryshimin e emrit të universitetit, etj. Ne, nuk kishim asnjë pretendim nga diktatorët! Me flamunj arkivolet e katër djemeve tanë, nga viktimat e fundit të komunizmit të vrarë në kufi dhe parullat: "Poshtë diktatura", " Ramiz Alia je kriminel" etj., kërkonim mbështetjen dhe sensibilizimin e qytetarëve të tjerë (grekë dhe shqiptarë) për të rrëzuar komunizmin.
Sigurisht që sfidat nuk janë datat por demokracia e vërtetë e cila nuk dhurohet dhe njëkohësisht nuk është e garantuar në asnjë moment ..
Του Λεωνίδα Παππά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου