Αλήθεια, αρκετός κόσμος φέτος για το 15αυγουστο και ίσως για όλο τον Αύγουστο, να παρευρέθηκε στο χωριό του, στον τόπο του. Στη Δερβιτσάνη, στα Βρυσερά, στη Λειβαδιά, στο Βούρκο , στα Ριζά, στη Χιμάρα… Χάρηκε, γιόρτασε, προσκύνησε, άναψε στους δικούς του νεκρούς ένα κερί.
Όμως, μια ή μερικές μέρες του χρόνου ελπίδας και αισιοδοξίας, είναι αυτές. Όλες οι άλλες, οι πολλές, προκαλούν θλίψη, μεγάλη απογοήτευση, πόνο.
Όλος ο χρόνος είναι νεκρός κι ο τόπος νεκρός. Οι τελευταίες ανάσες του ακόμα είναι οι παρατημένοι εναπομείναντες υπερήλικες και λίγοι νεαροί.
Το σχολείο πιάνει πάτο. Τρέχουν οι δάσκαλοι, σε κάθε ξεκίνημα νέας σχολικής χρονιάς, πηγαίνουν να βρουν μαθητές, παρακαλώντας μάλιστα, σε άλλες περιοχές.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, ας μην υπερβάλουμε, λέγοντας και εννοώντας -κάνοντας έτσι το κέφι του εαυτού μας- ότι αυτή η μέρα, είτε τουλάχιστον όλος ο Αύγουστος, προμηνύουν επιστροφή και γέμισμα του τόπου όπως πρώτα.
Κι αν υπάρχει σε κάποιον μια μικρή ελπίδα επιστροφής, τον απογοητεύει το φως, το νερό, ο δρόμος στο χωριό, γενικά η υποδομή, που είναι στο κακό της χάλι.
Ο κόσμος μας ταχτοποιήθηκε πλέον στην ξενιτιά. Βρήκε τα ημερινά του. Έπιασε ή άνοιξε δουλειά, αγόρασε ή έκτισε σπίτι, ορισμένοι κονόμησαν και εξοχικό. Ταχτοποίησαν τα παιδιά με σχολείο, με δουλειά. Τα παντρεύουν, βαφτίζουν τα εγγόνια στην ξενιτιά. Χτίστηκε σε άλλον τόπο και με σχεδόν άλλον τρόπο, σύγχρονο, η ζωή από την αρχή.
Οι νέοι μας, είναι το χειρότερο κακό αυτό, παρατούν την Ελλάδα και φεύγουν πιο μακριά. Παίρνουν τα έρημα.
Άλλαξαν οι καιροί. Η παγκοσμιοποίηση γενικά, με μεγάλη ταχύτητα μάλιστα, κάνει τη δουλειά της. Σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο σε μας. Απλά εμείς ακολουθούμε τη νέα εξέλιξη πραγμάτων.
Μακάρι το σπίτι μας στο χωριό, στο μέλλον να μας εξυπηρετήσει σαν εξοχικό, αφού θα ανοίξουν διάπλατα οι δρόμοι και θα διασχίζονται με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Καλά είναι να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις, αλλά να είμαστε ρεαλιστές, ειλικρινείς, αντικειμενικοί. Να λέμε την αλήθεια και να προσπαθούμε συνάμα, αλίμονο, να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για παράταση ζωής στα πάτρια εδάφη.
Πήγαινε τώρα να δεις! Μετά τον Αύγουστο του γλεντιού ο τόπος ρήμαξε. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Πηγή: epimenoume.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου