ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ….

-ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΉ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ  ΓΚΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ-

                                   ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΛΗ

Μου έρχονται στο νους μου τα λόγια του Μιχάλη Σιάνη από το χωριό Λύβενα. Πήγα να τον συναντήσω  το 1998 , αφού είχε επιστρέψει από την Αμερική,  ύστερα από πέντε δεκαετίες. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Τον ρώτησα: Πολλοί επιθυμούν να φύγουν, να βρουν μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, είτε αλλού, εσείς πως αφήσατε την

Αμερική και γυρίσατε στο ωριό σας την Λύβενα; Έφυγες από το παράδεισο και ήρθες στην κόλαση; ( εννοούσα  τον γυρισμό του το  1997 όπου εδώ το καθετί ήταν ανεξέλικτο) Αφού με κοίταξε για κάποια στιγμή λίγο με αμφιβολία ,μου είπε:

-Κάνεις λάθος. Έφυγα από την κόλαση και ήρθα στο παράδεισο. Η γενέτειρα μου είναι ο παράδεισος. Γύρισα όλο τον κόσμο . Και του πουλιού το γάλα βρήκα. Μάνα και Λύβενα δεν βρήκα.

Σοφά λόγια. Σε όλη την συζήτηση τον κοιτούσα με θαυμασμό , αυτόν τον άνθρωπο που όταν πλησίασε στο κατώφλι, γονάτισε και σκυφτά  φιλούσε κάθε σκαλί.. Το μεγαλείο της αγάπης για την γενέτειρα μας το έχομε όλοι μέσα μας. Αυτός ο σπόρος της αγάπης  φυτρώνει  όταν ανοίγομε τα μάταια μας για πρώτη φορά  και αντικρίζομε  την μάνα μας, το ταβάνι του σπιτιού μας, το δρομάκι, τον ήλιο .. 

Με ρωτάει κάποιος:

 -Ήσουν στο χωριό;

-  Ναι. Που το ξέρεις;

-Διάβασα  ένα ποίημα για το χωριό 

Και αλήθεια, να πας στη πηγή της αγάπης και να μην γράψεις κάτι για αυτήν; Η μυρωδιά της σε μεθάει. Όπου πηγαίνω , κάτι το ωραίο παίρνω από αυτήν την αγάπη. Ετούτη την φορά την είδα στα μάτια του ακούραστου και αξιέπαινου Γρηγόρη Νάτση.  

-Αυτό που με συγκινεί – μου λέει-είναι το ενδιαφέρον και η αγάπη των χωριανών , με όλο που είναι στα ξένα. Να, μόλις παρέλαβα 100 ευρώ  από τον Βαγγέλη Γκίνο. «Κάτι για το χωριό μου .. »Δεν είναι το θέμα  το ποσό των 100 ευρώ, αλλά αυτός  μας ζέστανε τις καρδιές με την πράξη αυτή  Έστειλε ένα κομμάτι αγάπης και ψυχής..

Ο Βαγγέλης Γκίνος από μικρός έφυγε  από το χωριό για σπουδές . Και σαν στρατιωτικός   σπάνια έρχονταν στο χωριό , λόγου της υπηρεσίας και της οικογένειας σε μια πόλη της Αλβανίας. Και μετά το 90, και αυτός πήρε το δρόμο της ξενιτιάς. Αλλά ποτέ δεν ξεχνούσε το χωριό.  Μου έκανε απορία με πόσο προσοχή παρακολουθούσε  αυτά που  έγραφα για το χωριό μας. Μου έγραφε πολλές φόρες «Μας κάνεις περήφανους για το χωριό μας»  Σωστά Βαγγέλη. Όλοι οι βελιαχοβίτες είναι πατριώτες , αξιοπρεποι και περήφανοι για το χωριό μας. Μας ενώνει η αγάπη γι αυτό. Πιστεύω μας διαβάζει και ο Σπύρος ο Παππάς  από το τα Τίρανα. Έχομε λίγο όλοι μας από την αγάπη και την ψυχή του Σπύρου , του Βαγγέλη, του…

Για το χωριό μας, ρε… 

Εύγε Βαγγέλη. Μέτράει η ψυχή και η αγάπη , και όχι τα λεφτά.