3 Δεκεμβρίου 2016

ΤΟ ΒΕΛΙΑΧΟΒΟ ΠΕΝΘΕΊ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΟΛΗ


Αγαπητοί χωριανοί
Σεβαστοι φίλοι της οικογένειας Μπόλι
Αξιοπρεπείς συγγενείς του πολυαγαπημένου μας Γιώργο.
Τα λόγια μας σήμερα πνιγήκαν μέσα στα δάκρυα.
Το βλέμμα μας σήμερα σκοτείνιασε σαν λαχταριστό σκοτάδι
Τα μάτια μας θόλωσαν , βούρκωσαν και στάλαξαν πικρό και καφτό φαρμάκι

Φαρμάκη βλαβερό, φαρμάκι φοβερό, έσβησε χαμόγελα και ελπίδες, φαρμάκι τρομερό
Πως σπαρταράει η καρδιά μας σήμερα
Πως λαχταρά η χυχή
Γιατί πενθεί το χωριό μας
Γιώργο γλυκιέ μας, γιατί;
Πως θα μπορέσω να χαιρετίσω
Τον Γιώργο μας , την λεβεντιά
Είναι φαρμακερό και μαύρο το αντίο
Δεν το σηκώνει, ούτε στόμα, ούτε καρδιά
Που πας και φεύγεις Γιώργο μας
Ψυχή μας πονεμένη
Κρίμα δεν σου ρχεται για μας
Την μάνα σου την πληγωμένη;
Αδικο, αδικο αυτό θεούλη
Σπαρταρά, χτυπιέται η καρδιά
Που πας και φεύγεις έτσι Γιώργο μας
Η συζυγός σου λαχταρά
Οι δύο οι κόρες οι γλυκούλες
Μοίρια παρακάλια φοβερά
Που πας, μπαμπά, που πας
Που πας και φεύγεις , αγάπη μας γλυκιά
Τι μαύρη Παρασκευή ήταν αυτή
Να σε παραπλανεύει ο χάρος;
Να παραδείνεσαι, να τον ακούς
Να μην έχεις μεγάλο θάρος;
Εσύ που ήσουν βράχος ατάραχος
Εσύ που άντεξες μεγάλη μπόρα
Πως σε κατάφερε ο άχαρος
Σε μαύρο άλογο να είσαι τώρα;
Γιατί γλυκιέ μας Γιώργο φεύγεις;
Εσύ το καμάρι, η λεβεντιά
Γιατί, γιατί το έκανες αυτό;
Μας ρίχνεις πίκρα στην καρδιά.
Που πάνε οι κόποι σου ;
Που πάνε τα ονειρά σου;
Που παν τα χέρια τα χρυσά
Η λιγερή κορμοστασιά σου;
Που πάνε Γιώργο μας γλυκιέ
Γιώργο μας λεβέντη
Αναστενάζουν πλάγια και βουνά
Ψυχή μας πικραμένη.
Πως να σε αφήσομε να φύγεις
Αθόρυβα, και ξαφνικά;
Που πάνεις και μας αφήνεις
Με παγωμένη την καρδιά;
Μα ράγισαν και οι πέτρες
Κομμάτια η καρδιά μας
Για στάσου λίγο Γιώργο μας
Μη φύγεις μακρυάς μας
Είναι βαθύ μεράκι λαχταριστό
Για αδερφές και συγγενείς
Είναι βουνό, βαρύ ,αβάσταχτο
Πως να το αντέξομε εμείς;
Είναι ποτήρι με φαρμάκι
Για συγγενείς και φίλους
Είναι καημός μεγάλος
Και παγωνιά στους χείλους
Πως μπόρεσε ο αχάριστος
Να σε πάρει απ¨την αγκαλιά μας
Αδικο, άδικο θεούλη μου
Να σπαρταράει η καρδιά μας
Πόσο καιρό που δεν αντάμωσες
Με τον ακριβό σου αδερφούλη
Αγκάλιαστον απόψε στον παράδεισο
Τον αγαπημένο σου μικρούλη
Τον Βασίλη σου τον πονεμένο
Τον Βασίλη σου το παλικάρι
Αγκάλιαστον σφιχτά, φιλιά
Στο φωτεινό φεγγάρι
Να έχετε και τον πατέρα.
Στην μέση σαν καμάρι
Τρεις πονεμένες μας ψυχές
Λεβέντη Γιώργο παλικάρι.
Απόψε φωτεινά αστέρια
Εβγα , έβγα και συ φεγγάρι
Πλέξτε του μεταξωτό στεφάνι
Και βάλτε το, στο Γιώργο παλικάρι
Εβγάτε και εσείς μαύρα πουλιά
Με μια πικρή λιαλιά
Να πείτε λυπηρό τραγούδι
Στην πληγωμένη την καρδιά.
Παρακαλώ την γης που τον σκεπάζει
Να γίνει πάπλωμα ζεστό
Να του φωτίσει την οικία του
Να μείνει πάντα λαμπερός
Σε χαιρετούμε γλυκιέ μας Γιώργο
Με μαύρο και πικρό αντίο
Αιώνια η μνήμη σου και αθάνατος
Σαν φωτιστό μνημείο
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ























Του Παναγιώτη Μπόλη

Δεν υπάρχουν σχόλια: