Πλημύρισε από συγκίνηση και περηφάνια η Δερβιτσάνη

Φωτογραφίες και ρεπορτάζ του Παναγιώτη Μπάρκα από τα αποκαλυπτήρια προτομής και εκδηλώσεις τιμής για τον Λευτέρη Μήλο στο Αργυρόκαστρο και τη Δερβιτσάνη

Το Σάββατο, στις 09.03.2013 ζήσαμε μια εκδήλωση γεμάτη συγκινήσεις. Σπάνια το κινηματοθέατρο Αργυροκάστρου βίωνε μια τέτοια εκδήλωση. Αφιερώνονταν στο Θρύλο του Ποδοσφαίρου, τον Λευτέρη Μήλο. Πρωταγωνιστές της δεν ήταν οι διοργανωτές και ομιλητές αλλά η ζωντανή και ζωηρή παρουσία και αναβίωση στην αίθουσα του ποδοσφαιρικού ταλέντου, χαρακτήρα και μνήμη του αείμνηστου Μήλου, που ιόνιζε την ατμόσφαιρα ως διέγερση συναισθημάτων και βιωμάτων των διαχρονικών μας αξιών. Με τη δεύτερη ζωή του, την μνήμη μας, ο Τέρης τα έφερνε συμπυκνωμένα μέσα από την φευγαλέα σύντομη πρώτη ζωή του.

Ελλαδίτες, που ήρθαν να τον τιμήσουν από Λάρισα και Θεσσαλονίκη, Αλβανοί και Έλληνες πρώην συμπαίκτες, φίλοι και καλοθελητές, είχαν φυλάξει λίγα δάκρυα για τη μέρα αυτή. Η μπάλα στα πόδια του Λευτέρη είχε ένα ειλικρινές, άφθαρτο και σημαντικό μήνυμα. Αγάπη, συνεργασία, σύμπραξη, υψηλούς στόχους, μέσα από επιμονή, επιμονή και δύναμη ψυχής.  

Έτσι αποχτούσε νόημα και το γεγονός ότι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, όπως σε κάθε άλλο τομέα, αποτελούν τον αστερισμό και στον Αθλητισμό της χώρας ετούτης. Δεκάδες ονόματα Ελλήνων στο πάνθεον του αλβανικού αθλητισμού από την ίδρυσή του. Ο Λευτέρης Μήλος μαζί με τον Παναγιώτη Πάνο μένουν στην κορυφή μεταξύ των 11 αστέρων του αλβανικού ποδοσφαίρου του προηγούμενου αιώνα. Το 2009, η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Αλβανίας του απένειμε τον τίτλο «Θρύλο του Ποδοσφαίρου» Δεν χρειάζονταν λόγια για το Λευτέρη. Σε όλους ήταν γνωστός. Αρκούσε μόνο το λιγόλεπτο βίντεο για να κατανοούσες ότι η σύγκριση με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου είναι προσιτή.

Η ώρα 13.00 στη Δερβιτσιάνη έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του θρύλου του ποδοσφαίρου Λευτέρη Μήλου. Ενώ το γαλανόλευκο πέπλο έπεφτε το πλήθος δοκίμαζε ένα περίεργο ρίγος και δάκρυα. Ο Αργυροκαστρίτης Αλβανός γλύπτης κ. Μέρο είχε δώσει στο πρόσωπο του Τέρη μας την φυσιογνωμία του μυθικού Αχιλλέα. Ασφαλώς και είχε υπόψη του τον Τέρη στο γήπεδο. Ήταν ακαταμάχητος και ακατανίκητος. Αυθόρμητη όμως πιστεύουμε, αλλά φυσιολογική, αυτή η επικοινωνία με τον μυθικό ήρωα.

Τα αποκαλυπτήρια συνόδευαν μοτίβα λαϊκής ηπειρώτικης μουσικής. Ήταν το τραγούδι στ΄ αλβανικά του Πολυτσανίτη καλλιτέχνη Γιώργη Παπίγγη. Αφιερώνονταν στον Τέρη και είναι το μοναδικό αφιερωμένο σε έναν ποδοσφαιριστή στην Αλβανία. Και ξανά συγκινήσεις και δάκρυα όταν ο γνωστός Αλβανός καλλιτέχνης Χυσνί Ζέλια, μυημένος στο βάθος της ψυχής του με το πολυφωνικό ηπειρώτικο τραγούδι, τοποθετούσε  τον Τέρη στο επίκεντρο των διαχρονικών μας ηπειρωτικών αξιών.

Πίσω απ΄ όλη την οργάνωση ο Βουλευτής και Υπουργός Σπύρος Ξέρρας. Ο κ. Ξέρρας απλώς συνέλαβε την ιδέα οργάνωσης της εκδήλωσης αφιέρωμα στον συνομήλικο και συγχωριανό του. Υποκίνησε κάποια δικά μας παιδιά να συνεργαστούν και συμβάλλουν προς τιμή του Τέρη. Θέλησε, με αφορμή το σύμβολο Λευτέρη Μήλο, να περάσει ένα μήνυμα ενότητας και συνεργασίας.

Στην όλη εκδήλωση ο κύριος Ξέρας λειτούργησε ως το μέσο για την επίτευξη του στόχου. Στόχος ήταν να προβληθεί μια από τις εκατοντάδες εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου μας σε όλους τους τομείς, οι οποίες εκείνο που ξέρουν να κάνουν καλύτερα είναι να διαπρέψουν ως η καλύτερη εξυπηρέτηση προς το έθνος.

Τόσο το περισσότερο όταν πρόκειται για έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή μπροστά στο ταλέντο του οποίου λύγισε και η Αλβανική δικτατορία και τον αναγνώρισε. Τόσο το περισσότερο όταν η  κομουνιστική δικτατορία, με χέρια δικών μας στιγμάτισε την οικογένειά του εφόσον ένα από τα αδέρφια του Τέρη φυλακίστηκε με προδοσία δικών μας, για να αποτελέσει  τροφή στο μηχανισμό τρόμου του καθεστώτος

Δυστυχώς δεν έλειπε και η μιζέρια που μας ακολουθεί παντού και πάντα.

Ξανά οι δικοί μας, ανάμεσα στο θρύλο μας του ποδοσφαίρου, στο φίλο όλων μας, στην εθνική μας περηφάνια και την εφήμερη πολιτική σκοπιμότητα, επέλεξαν το δεύτερο. Δεν πρόκειται να πούμε ότι έλαμψαν δια της απουσίας τους. Όχι, με την απουσία τους υποτίμησαν για μια ακόμη φορά μια σπάνια προσωπικότητά μας, με τον μίζερο στόχο να πλήξουν τον πολιτικό τους αντίπαλο.

Για να τιμήσεις τον Λευτέρη Μήλο δεν χρειάζεται πρόσκληση. Δεν ρωτάς ποιος την οργανώνει. Πηγαίνεις, όπως σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου χωρίς εισιτήριο, να υποβάλλεις φόρο τιμής σε ένα σεμνό παιδί της γειτονιάς σου, που ο θεός το προίκισε με ένα ταλέντο για να αναδειχτεί με την δύναμη της ψυχής του σε εθνική σου περηφάνια. 

Δεν σκέφτεσαι, πως θα βλάψεις τον ομογενή πολιτικό σου αντίπαλο, αλλά πώς θα βρεις έναν τρόπο επικοινωνίας, αλληλοσεβασμού, ώστε στο παράδειγμα του Τέρη, να προσφέρεις μια αξία στον τόπο σου.

Νιώσαμε περισσότερο το σφίξιμο στο στήθος όταν από παντού μας περιέβαλε το βλέμμα και το πνεύμα του Τέρη, είχαμε μαζί μας τον σεβασμό των Αλβανών και απέναντι τη χαιρεκακία των δικών μας. 

Δυστυχώς, δείξαμε ξανά ότι δυσκολευόμαστε πολύ να κρατήσουμε στις πλάτες μας το βαρύ φορτίο του ένδοξου παρελθόντος μας. Δείξαμε ότι εκείνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να ανοίγουμε τον τράφο μας και να υπονομεύουμε το μέλλον μας

Τέτοιες εκδηλώσεις πρέπει να οργανώνουμε κάθε φορέας, πολιτικός εκπαιδευτικός και πολιτιστικός. Έχουμε δεκάδες προσωπικότητες, στυλοβάτες του ελληνικού εθνικού οράματος και διαπρεπείς στην λειτουργία του αλβανικού κράτους. Το κομμουνιστικό καθεστώς μας επέβαλε έναντί τους τη λησμονιά. Σε μας δεν επιτρέπεται να προσθέτουμε πάνω τους λάσπη ή να τους χρησιμοποιούμε ως όπλα για να νικήσουμε ο ένας τον άλλον.   

Σε πρώτη γραμμή ο ρόλος ανάδειξης των προσωπικοτήτων μας ανήκει στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ με τίποτε δεν αρμόζει ο ρόλος που πράττει. Θα την έχει ζήλεια και ο αλήστου μνήμης δικτάτορας Χότζας.

Πάντως θέλω να πιστεύω, ότι το μαρμάρινο βλέμμα του Τέρη, η κάθετη επικοινωνία της φυσιογνωμίας του με το πνεύμα των προγόνων μας θα δυσκολεύει στο μέλλον τα λανθασμένα βήματά μας. Αν έχουμε βέβαια λίγο εθνική συνείδηση.

Αγαπημένε μας Τέρη, μη στεναχωριέσαι που ούτε η αγκαλιά σου δεν τα κατάφερε να μας έχει όλους μαζί!

Παναγιώτης Μπάρκας

Αργυρόκαστρο 09.03.2013