Απ: τραγούδια του θανάτου και μοιρολόγια
Μια λυγερή καυχήθηκε ‘ς ανατολή, σε δύση,
πως δεν ευρέθει κυνηγός να τήνε κυνηγήσει,
το ήκουσα κι αρματώθηκα να την κυνηγήσω,
την έπιασα την έσφιξα, κάνω να την φιλήσω·
κ’ η κόρ’ από το φόβο της μου μένει λιγωμένη,
κ’ εθάρρεψα κ’ εγ’ ορφανός πως ήταν πεθαμένη,
και βγάνω το σπαθάκι μου, και πιάνω σκάφτω λάκκο,
και έθαψα τη λυγερή σε μια μηλιά ‘πό κάτω.
- Μηλιά μου με τα μήλα σου, δίνε και των διαβάτων
να συγχωρνούν τη λυγερή που κοίτετ’ από κάτω.
περιγράφει θάνατο τούτο το ποιητικό τραγούδι του πόθου. προέρχεται από τη συλλογή του ΧΑΣΙΩΤΗ, συλλογή που εξεδώθηκε το 1866 και ψηφιοποιήθηκε από την "ΑΠΕΙΡΟ" στο ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ το 2007. ωραίο τραγούδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου