5 Δεκεμβρίου 2010
ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΣΟΥ ΗΛΙΟΣ ΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΛΑΜΠΕΙ
Η θέση μας .Του Κώστα Νούσια. Να θυσιάσουν πρώτα οι πρωτομάστορες! Όταν η Μεγάλες Δυνάμεις, στης αρχές του 20ου αιώνα,χάραξαν ως πραγματικοί χασάπηδες τα σύνορα των Βαλκανίων,σίγουρα δεν φαντάστηκαν και δεν γνώριζαν το μέγεθος της καταστροφής του ιστορικού,γεωγραφικού,οικονομικού,εθνολογικού και χωρίς όρια πολιτιστικού εγκλήματος που διέπρατταν εναντίον των μειονοτήτων.Αν υπολογίσουμε με τα 50 χρόνια της ολοκληρωτικής μας απομόνωσης ,τότε το δράμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία,είναι άνευ προηγούμενου .Το μεγαλύτερο εγκληματικό κατόρθωμα ήταν η συστηματική εξαφάνιση των διανοουμένων που αποτελούσαν τον εγκέφαλο της Ελληνικής Μειονότητας . Όσο για τα θύματα της κομμουνιστικής θηριωδίας, η οποία απέλασε ανενόχλητη και με τη μεγαλύτερη βαρβαρότητα στα μέρη μας για περίπου μισό αιώνα ,ακόμα δεν έγινε ένας σωστός απολογισμός. Όταν άνοιξαν τα σύνορα ,οι Βορειοηπειρώτες πήραμε μια βολική ανάσα, η οποία αρχικά μας επέτρεψε να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας . Τα άγρια όμως κύματα της σκληρής καθημερινότητας δε μας άφησαν να προσγειωθούμε,να συγκεντρωθούμε,να συνέλθουμε,να οργανωθούμε. Σε όλα αυτά τα χρόνια, η αναδιάταξη των δυνάμεων μας για ανασυγκρότηση και αναδιοργανώσει του χώρου ήταν πρακτικά αδύνατη.Ως επακόλουθο ,ο εθνικός σπαραγμός ,οι αλληλοκατηγορίες, οι σκευωρίες, έγιναν πλέον τρόπος ζωής και επικρατούν ακόμα και σήμερα σε όλο τους το μεγαλείο. Στο λυκόφως της νέας εποχής η μόνη μας πλέον ελπίδα είναι η νεολαία μας, η οποία διαφωτίζεται από το λαγαρό φως της ελευθερίας και της δημοκρατίας .Είναι η νέα γενιά που αποστασιοποιείται από τις ιδεολογίες που τοποθετούν τα προσωπικά συμφέροντα πάνω ακόμα και από την ίδια την πατρίδα. Η ελπίδα μας είναι οι απλοί άνθρωποι του μεροκάματου, που έχουν αποτινάξει από πάνω τους τη σκουριασμένη νοοτροπία της δουλοπρέπειας και της μίζερης έριδας και καχυποψίας προς τους πάντες και τα πάντα. Η ελπίδα μας είναι οι δάσκαλοι, οι εργάτες των τεχνών και των γραμμάτων που προσφερουν στην κοινωνία, που γράφουν μαι θάρρος την ιστορία του τόπου τους,λέγοντας αλήθειες ,χωρίς να πάρουν ιδεολογική θέση. Η ελπίδα μας είναι οι ηγέτες, οι οποίοι έχουν όραμα και ξενυχτούν για τη σωτηρία και την ανάκαμψη της καταπονημένης πατρίδας μας. Είναι οι πρωτομάστορες που κοιτούν την αλήθεια κατάματα,που κάνουν την υπέρβαση ,που δεν υποτάσσονται σε κανένα συγκαιρινό πρόσωπο.Είναι οι πρωτομάστορες που θυσιάζουν πρώτα εκείνοι κι έπειτα ζητούν να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι. Μόνον έτσι θα επουλωθούν κάπως οι πληγές του παρελθόντος.Μονό με θυσίες ,με καλή συνεννόηση ,με πίστη και αλληλεγγύη θα έρθει η ποθούμενη ενότητα.Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ατενίσουμε κατάματα και να νικήσουμε όσους μας πόνεσαν ,μας εκμεταλλεύτηκαν και εξακολουθούν να μας υποτιμούν και να κερδοσκοπούν εις βάρος της πατρίδας.
Αναρτήθηκε από
ΒΕΛΙΑΧΟΒΟ Β ΗΠΕΙΡΟΣ
στις
4:35:00 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες
ΑΠΟΨΕΙΣ,
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου