-Προτεριότητα: το περιβάλον, η ζωή του ανθρώπου, οχι η τζέπη-
Η άγρια εκστρατεία τα τελευταία τρία χρόνια προς τα ποτάμια (αφού τα
όργωσαν σαν λυσσασμένα θυρία και τους πήραν την αμμουδιά) για να χτίσουν ιδροηλεκτρικούς σταθμούς, έχει δημουργήσει σοβαρά προβλήματα για το περιβάλον. Και όλη ετούτη η εξόρμηση ωφείλετε στη μια πλευρά του νομίσματος: εύκολα οικονομικά κέρδη.Το πρώτο βήμα που ρίχνουν οι ενδιαφερόμενοι, είναι να εξασφαλίσουν την περιβαλοντική άδεια από το Υπουργείο Περιβάλοντος. Εδώ δεν θα αναλύσομε πως αποχτούν την άδεια από το «ζεστό χέρι» και την «καλοκαρδία» των αρμόδιων του Υπουργείου. Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Το ζήτημα που θέτομε είναι πόσο τις εκτελούν και τις σέβονται τις υποχρεώσεις που έχουν υπογράψει στο συμβούλιο της περιβαλοντικής άδειας. Μπορεί να είμαι λανθασμένος, αλλά παρατηρούμε ότι η πιο απλή υποχρέωση ,όπως είναι η αναδάσωση του χώρου που έχουν ξεγυμνώσει για να χτίσουν το έργο, δεν γίνεται, άσε τα άλλα. Βεβαίως, η λάδωση των μοχλών του κράτους, μουδιάζει το έλεγχος και την παρακολούθηση, τον τρόπο πως εφαρμόζεται το σχέδιο του έργου. Αυτό ονομάζεται ανοιχτή διαφθορά. Αλήθεια οι τζέπες γεμίζουν πιο γρήγορα,αλλά η ζωή μας γεμίζει με «μαυρίλα»
Ας πάμε σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα όπως είναι το χτίσιμο του ιδοτικού ιδροηλεκτρικού σταθμού που συγκροτήθηκε δίπλα από το ιδροηλεκτρικό σταθμό της Μπίστρισσας 1. Όποιος περάσει στον οδικό άξονα Άγιοι Σαράντα –Αργυρόκαστρο, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει με λύπη την «μεγαλη πληγή» που ανοίχτηκε στο πράσινο περιβάλον του Συρακατιού και στην κοιλάδα της Μπίστρίσσας. Εδώ αρχίζει η άσχημη εικόνα του «έργου του φωτός»
«Το πρόβλημα-λέει ο γνωστός ειδικός των δασών και του περιβάλοντος Χρήστος Καούρης-δεν είναι απλά η εξασφάληση της περιβαλοντικής άδειας, από το αρμιόδιο Υπουργείο, αλλά οι διαδικασίες, οι κανόνες, οι υποχρεώσεις που πρέπει να ακολουθήσουν , να σεβαστούν και να εκτελέσουν με ευθύνη το έργο οι ιδιοκτήτες, είτε η εταιρία στο τομέα της περιβάλοντικής προστασίας.Έχω την εντύπωση, και έτσι είναι, ότι καμιά από αυτές, δεν τηρούνται, δεν εκτελούνται. Απλά γι ‘αυτούς προτεριότητα έχει όσο πιο ηψηλό οικονομικό κέρδος, και στο διάβολο να πάει το περιβάλον, η μολυνσή του». Ο γνωστός ειδικός φέρνει τα επιχειρήματα: 300 μέτρα κυβικά χώμα έχουν φύγει από την πλαγιά και έχουν καταλήξει στην κοίτη του ποταμού (παίρνετε με το νους σας πια είναι η απόλεια στο ποτάμι), καμιά αναδάσωση του πράσινου περιβάλοντος, οι ζημιές είναι αλυσίδα.Δεν είναι αναγκη να κάνομε λεπτομεριακές αναλύσεις, γιατί και ο πιο απλός άνθρωπος το καταλαβαίνει.Αυτό που μας τρομάζει είναι οι καρκινόδεις πληγές που ανοίγομε στο σώμα της φύσης. Αυτή μας το ανταποδίδει στην υγεία μας. Ύστερα από όλα αυτά που αραδιάσαμε, τήθεται η ερώτηση:γιατί κλείνουν τα μάται οι δύο υπηρεσίες , αυτή της Περιβαλοντικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Περιβάλοντος και η δασική αστυνομία του Δήμου Φοινίκης; Δεν είναι καθήκον της; Αυτό δεν είναι το καθήκον τους να προστατεύσουν το περιβάλον; Αδιαφορία είναι ή.... Η «αδιαφορια» αυτή είναι καταστυροφική γιατί επιρεάζει εγκληματικά στις ζωές των ανθρώπων. Μια υπογραφή τριών λεπτών , σκοτώνει ζωές.Και η ζημιά είναι ανεπιδιόρθωτη. Είναι αναγκαιότητα μια στενή συνεργασία της Κρατικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Περιβάλοντος με την δασική αστυνομία να παρακολουθήσουν με πολύ αυστηρότητα την εφάρμοση του σχεδίου του έργου, προπαντός στο τομέα της προστασίας του Περιβάλοντος.
Σχετικά με το ρόλο των επενδύσεων αυτών στους ποταμούς, της τοπικής εξουσίας, και της κοινότητας όπου επιρεάζεται από το έργο, ο Χρήστος Καούρης υπογραμμίζει: «Δεν είμαι εναντίον του χτίσιμου ιδροηλεκτρικών σταθμών, αλλά είμαι με αυτό που πρέπει να καθοριστούν προδιογραφές, μοντέλα , να μελετηθούν και εγκριθούν περιοχές της σταθερής ανάπτυξης. Κάθε σχέδιο,έργό, να βρεί την ισοροπία μεταξύ προστασίας της φύσης,περιβάλοντος και ανάπτυξης. Να επενδύσομε για το μελλόν μας, για την ευημερία μας,αλλά μην αλλάξομε και αλιώσομε την φύση και την ζωή μας. Οι αξιολογήσεις για την επίδραση στο περιβάλον να μην είναι γελοίες, ανεύθυνες, και να εκπληρώνουν μόνο τις επιθυμίες του επενδυτή , αλλά να είναι επί βάθος μελέτες και σχέδια από αφοσιωμένους ειδικούς που δεν λείπουν.»
Αλήθεια , δεν μπορείς να αποφασίσεις την τύχη της κοιλάδας της Βαλμπόνας, της Βιόσας, Λιαγκαρίτσας, Μπίστρισσαςε, που δημουργήθηκαν εδώ και εκατομμύρια χρόνια με μια ανεύθυνη υπογραφή των τρίων λεπτών.Οι λάκοι , τα ποτάμια των κοιλάδων, είναι τα αγγεία που δίνουν ζωή στον άνθρωπο.Τα έργα που γίνονται χωρίς σωστές επιστημονικές μελέτες, φέρνουν αφάνταστες απόλειεςπου δεν ξαναδιορφώνονται. Η υποχρέωση δεν τελειώνει με την υπογραφή της περιβαλοντικής άδειας. Αλήθεια έχομε ανάγκη για φως και έσοδα, αλλά όχι «φως» να μας καταστρέψει την ζωή.
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου