Κ - Ντοπιολαλιά της Ηπείρου

κ’λούρα (η):	καλαμποκίσιο ψωμί
κ’ρούνα (η):	κουρούνα, κακή γυναίκα
κ’τάβ’(το):	νεογέννητο σκυλί, κουτοπόνηρος άνθρωπος
κ’τσιαύτη (η):	κατσίκα με μικρά αυτιά
κ’τσιούμπ’ (το):	τμήμα χοντρού κορμού δέντρου
κ’τσιούρα (η):	τμήμα του δέντρου κοντά στη ρίζα που βρίσκεται μέσα στο χώμα
κ’τσό (το):	παιδικό παιχνίδι στο οποίο το παιδί στηρίζεται στο ένα πόδι και μετακινείται πηδώντας ανάμεσα σε τετράγωνα ή πλακάκια δαπέδου
κ’τσός (επίθ.):	κουτσός
κάβ’ρας (ο):	κάβουρας
καβαλ’κεύου (ρ.):	μπαίνω καβάλα
καβαλάρ’ς (ο):	οριζόντιο κεντρικό δοκάρι στην κορυφή της στέγης, που ενώνονται τα μικρότερα πλαϊνά μαδέρια της στέγης
καβούκ’ (το):	όστρακο, κουκουνάρι καλαμποκιάς
καγκελάρ’ (το):	χορός με πολλούς κύκλους
καζίκ' (το):	πάθημα
καζμάς (ο):	είδος σκαπάνης με μακριά και ατσάλινη μύτη
καθάριο (επίθ.):	σταρένιο ψωμί
κακαράντζα (η):	κόπρανα αιγοπροβάτων
κακκάβ’ (το):	μεγάλη κατσαρόλα
κακομούτσουνος (επίθ.):	αυτός που έχει άσχημο πρόσωπο
καλ’βώνου (ρ.):	πεταλώνω τα άλογα
καλάι (το):	κασσίτερος με τον οποίον «γανώνουν» τα χάλκινα σκεύη
καλέμ’ (το):	κοπίδι με το οποίο γίνεται το πελέκημα των μαρμάρων και των λίθων
καλέσια (η):	πρόβατο με γαϊτανάκια στο πρόσωπο, άσπρη μύτη και μαύρα χείλη
καλοπίχειρος (ο):	εύκολος
καλοσκερνάω (ρ.):	δοκιμάζω
καλούδια (τα):	δώρα που δίνουν στα παιδιά
καμπλάφ' (το):	καπέλο του ιερέα
κάναλ’ (η):	μακρύ ξύλο πελεκημένο ώστε να δημιουργηθεί αυλάκι για να κυλάει το νερό
κανούτα (η):	κατσίκα που έχει σταχτοκίτρινο τρίχωμα
καντήλα (η):	σπυρί
καπίστρ’ (το):	χαλινάρι
καπούλια (τα):	πισινά των αλόγων
καπτσιάρ’ (το):	αυτό που ακολουθεί συνέχεια κάποιον
καρ’κώνου (ρ.):	δένω σφιχτά
κάρ’νο (το):	κάρβουνο
καραβίσιος (ο):	μεγάλος, ακριβός
καραμελωτή (η):	υφαντό στον αργαλειό με ρίγες
κάργα (επίρ.):	πολύ γεμάτο, πολύ γερά
κάργας (ο):	ζόρικος
καρδελάγκος (ο):	λάρυγγας
καρέλ’ (το):	μικρός τροχός αυλακωτός για διάφορες χρήσεις
καρές (ο):	κόμμωση
καρκαλέτσ’ (το):	παιδική ασθένεια με πολύ βήχα, κοκίτης
καρλάφτα (η):	κατσίκα ή πρόβατο με μεγάλα κρεμασμένα αυτιά
κασάρ’ (το):	κοπτικό εργαλείο για τα βάτα
κασέλα (η):	ξύλινο μπαούλο
κασκαρίκα (η):	φάρσα
καστραβέτσ' (το):	αγγούρι
καταεί (επίρ.):	κάτω στη γη
κατακεφαλιά (η):	δυνατό χαστούκι
καταντίπ (επίρ):	καθόλου
καταψιά (η):	κατάποση
κατιβασιά (η):	απότομη αύξηση νερού χειμάρρου λόγω δυνατής βροχής
κατ'ράου (ρ.):	κατουρώ
κατρήθρα (η):	ουροδόχος κύστη
κατσιά (η):	καθισιά, το φαγητό που τρώει κάποιος σε ένα γεύμα
κατσιούλα (η):	κουκούλα της κάπας
καφοκούτ’ (το):	κουτί του καφέ
καψαλή (η):	όνομα κατσίκας με καστανόμαυρο μαλλί
κεντρώνου (ρ.):	μπολιάζω καρποφόρο δέντρο με «μάτι»
κιαπέ (επίρ.):	κι ύστερα;
κίκαρ' (η):	κούπα
κιντυνεμένος (επίθ.):	ετοιμοθάνατος
κλιτσ'νάρ' (το):	κνήμη
κλώστρα (η):	πηχτό κίτρινο γάλα που αρμέγεται μόλις γεννήσει η κατσίκα
κόθρος (ο):	κόρα του ψωμιού
κοκκορόχιονο (το):	στρογγυλοί μικροί κόκκοι χιονιού σαν χαλάζι
κοκόσια (η):	καρύδι
κοκοτσέλ’ (το):	μικρός κόκορας
κολλ’τσίδα (η):	αγριόχορτο που κολάει στα ρούχα, φορτικός άνθρωπος
κολοκαθ’σιά (η):	φιγούρα χορευτή σε θέση ημικαθίσματος
κομματσιούλ’ (το):	μικρό κομμάτι ψωμιού
κόνξα (η):	νάζι
κοντογούν’ (το):	ημίπαλτο
κοντρί (το):	μεγάλος βράχος
κοπά (επίρ.):	ίσια, χωρίς στροφές
κόπανος (ο):	ξύλο με το οποίο οι γυναίκες χτυπούσαν τα χοντρά ρούχα στο ποτάμι για να φύγει η βρωμιά
κοπρίτ’ς (ο):	ράτσα σκύλου, τεμπέλης άνθρωπος
κόπ'τσα (η):	μικρή πόρπη
κορ’φνό (το):	αυτό που είναι στην κορυφή
κοργιά (η):	κόρα του ψωμιού
κορφάδα (η):	κορυφή, το τρυφερό μέρος του βλαστού
κορφή (η):	υπόξινο γάλα που η πήξη του αρχίζει από την κορυφή, την επιφάνεια του δοχείου
κόρφος (ο):	στήθος του ανθρώπου
κόσα (η):	πλεξίδα των μαλλιών
κοσιά (η):	μεγάλο δρεπάνι
κοσσεύω (ρ.):	τρέχω
κοτάω (ρ.):	τολμάω
κοτσιανάτος (επίθ.):	δυνατός, γερός καλοστεκούμενος
κουδαρίτ’κα (τα):	συνθηματική γλώσσα των κτιστών
κουκόσια (η):	καρύδι
κουκουμέλα (η):	μανιτάρι
κουλουκ’ρεύου ή κουλουκ’ρίζου (ρ.):	κουρεύω τα πρόβατα γύρω από τα πόδια και την κοιλιά
κουλουφουτιά (η):	πυγολαμπίδα
κουμπουδιάζου (ρ.):	δένω κόμπο
κουνάκ' (το):	μικρό φίδι που δεν βλέπει καλά
κουρελού (η):	υφαντό φτιαγμένο από λωρίδες κουρελιών
κουρέλω (η):	όνομα κατσίκας με δύο γλωσσίδια (τριχωτά κρεατάκια) στο λαιμό
κουρίτα (η):	κορμός δέντρου σκαμμένος για να πίνουν τα ζώα νερό
κουρκουκέφαλο (το):	κορυφή του κεφαλιού
κουρκούτ’ (η):	χυλός με αλεύρι και νερό
κούρνια (η):	κοτέτσι
κουροψάλ’δο (το):	μεγάλο ψαλίδι για το κούρεμα αιγοπροβάτων
κουρτσέλ’ (το):	κορμός δέντρου σκαμμένος για την τοποθέτηση ζωοτροφής
κουσή (η):	τρεχάλα
κουσιά (η):	κοπτικό εργαλείο για το τριφύλλι
κουσιεύου (ρ):	τρέχω γρήγορα
κουτράου (ρ.):	χτυπάω με το κεφάλι
κούτσ’κου (το):	μικρό παιδί
κουτσαγκέλα (η):	τεθλασμένη γραμμή, κόλπο, βρομοδουλειά
κουτσιαβέλ’ (το):	μικρό παιδί
κουτσιουμπλή (η):	μύτη κοντή, πλατιά και άσχημη
κουτσοκέρα (η):	κατσίκα με σπασμένο κέρατο
κόφτρα (η):	μεγάλο πριόνι για το κόψιμο κορμών, σημείο εκτροπής του νερού
κραμποκούκ’ (το):	μικρή κουλούρα από καλαμποκίσιο αλεύρι
κρεβάτα (η):	μπαλκόνι, εξώστης
κρεμαστάλω (η):	σιδερένια χοντρή αλυσίδα από την οποία κρέμεται η κατσαρόλα στο τζάκι
κρεματζλιέμαι (ρ.):	κρεμιέμαι
κρένω (ρ.):	μιλάω
κριγιάς (το):	κρέας
κρικέλα (η):	σιδερένιος κρίκος που καταλήγει σε μεγάλο καρφί
κρινί (το):	κυψέλη
κριτσιανάου (ρ.):	τρώω με πάρα πολύ θόρυβο
κριτσιανοβολάει (ρ.):	αστράφτει και βροντάει
κριτσούκ’ (το):	αδιαπέραστο δάσος
κρυότ’ (το):	δροσερός καιρός
κυργιαρίνα (η):	είδος πουλιού, τσίχλα