Κάτω από αυτό το
όριο βρίσκονταν η εξάντληση και οι εφιάλτες. Εάν υπήρχε μια «λίστα
κακοποιημένων τομέων» στην εποχή μας, ο ύπνος θα καταλάμβανε περίοπτη
θέση. Στη νεωτερικότητα ο κόσμος διαιρέθηκε σε αυτούς που δρουν και τους
άλλους που κοιμούνται. Η αφύπνιση έγινε η κύρια αξία των ανθρώπων και
των εθνών, ενώ ο ύπνος θεωρήθηκε σύμβολο των καθυστερημένων. Τον ύπνο
τον λοιδόρησαν, τον σνόμπαραν, τον θεώρησαν μια περιττή ανακωχή, μια
απλή ανάπαυλα του μυαλού, ένα άχρηστο υπόλειμμα του εγκεφάλου, κάτι σαν
τη σκωληκοειδίτιδα. Η αϋπνία έγινε και εξακολουθεί να είναι οικονομική
και πολιτική αξία. Οι τύραννοι του 20ού αιώνα, που συνήθως κοιμούνταν
όπως η λαίδη Μάκβεθ, μισούσαν τον ήσυχο και καλό ύπνο. Ο Χίτλερ και ο
Στάλιν ήταν εργασιομανείς και πρωταθλητές της αϋπνίας. Οι στενοί τους
συνεργάτες διαλαλούσαν την ικανότητα των αφεντικών τους να μην
κοιμούνται πολύ, να μη χρειάζονται σχεδόν καθόλου ύπνο. Τα ολοκληρωτικά
καθεστώτα καλούσαν τον πληθυσμό να επαγρυπνεί, να μην κοιμάται, να μην
τον πιάσουν στον ύπνο οι εχθροί της φυλής ή της τάξης. Το πιο γνωστό
σύνθημα στην κομμουνιστική Αλβανία ήταν: «Να είμαστε άγρυπνοι. Το νερό
κοιμάται, ο εχθρός δεν κοιμάται»...Αλλά και στις δημοκρατίες μας τον ύπνο δεν τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη. «Τι τον θέλουμε τον ύπνο, αφού θα κοιμηθούμε στον άλλον κόσμο για πάντα;» σου λένε οι μανιχαϊστές οπαδοί της αϋπνίας. Όποιος δεν κοιμάται, όμως, δεν ονειρεύεται. «Εάν ο ύπνος ήταν- όπως μας λένε- μια ανακωχή, μια απλή ανάπαυση του μυαλού, γιατί όταν ξυπνάς απότομα έχεις την εντύπωση ότι σου έχουν υπεξαιρέσει μια περιουσία;» γράφει ο Μπόρχες στο ποίημά του «Το όνειρο». «Γιατί είναι τόσο θλιβερό να ξυπνάς νωρίς; Η ώρα μάς στερεί ένα φανταστικό δώρο, τόσο οικείο, σε τέτοιο σημείο, που μόνο στον βαθύ ύπνο μας εκδηλώνεται, που το ξύπνημα μαλαματώνει με όνειρα, χλωμοί, κομμένοι στη μέση, αντικατοπτρισμοί των θησαυρών της σκιάς, ενός άχρονου κόσμου, χωρίς όνομα, που η μέρα διαστρεβλώνει στους καθρέφτες της. Ποιος θα είσαι αυτή τη νύχτα στον σκοτεινό ύπνο, από την άλλη πλευρά του τείχους σου;». Μόνο όποιος κοιμάται καλά καταφέρνει και ονειρεύεται. Και η αληθινή ζωή, ο αληθινός εαυτός, μερικές φορές εκδηλώνονται στον σκοτεινό ύπνο και στα όνειρα που τον συνοδεύουν. Γιατί ο ύπνος είναι κάτι σαν συνεργείο της ψυχής. Εάν οι τύραννοι κοιμούνταν πιο πολύ, ίσως να μην είχαν προκαλέσει τέτοιον όλεθρο και τόσα πτώματα.
Εάν οι φανατικοί κοιμούνταν καλύτερα, ίσως να μην ήταν τόσο δυστυχισμένοι, να μην έβλεπαν εχθρούς και συνωμοσίες παντού. Και αν εκείνα τα golden boys, οι κοκαϊνομανείς της Γουόλ Στριτ, κοιμούνταν λίγο περισσότερο, ίσως τώρα δεν θα τρέμαμε μη μας έρθει ο ουρανός σφοντύλι. Θα κοιμόμασταν λίγο καλύτερα τα βράδια, κάνοντας όνειρα πιο ελαφριά και σοφά...
ΑΠΟ:http://gazikapllani.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου