Σπίτι μου είναι ο δρόμος και τραγούδι μου ο πόνος!

Επιστολή αναγνώστη για τους συνταξιούχους του ΟΓΑ

Τα λεωφορεία της γραμμής Αγ. Σαράντα-Αθήνα και Δρόπολη-Αθήνα, αυτές τις μέρες ήταν κατάμεστα. Το 90%  επιβάτες τρίτης ηλικίας. Γυναίκες και άνδρες ζαρωμένοι. Μερικοί καμπουριασμένοι, έχοντας το μπαστούνι τους ως συνοδοιπόρο. Βογκούσαν και ξεβογκούσαν από την τεράστια διαδρομή και την κούραση. Εν τούτοις το χιούμορ δεν έλεγε να φύγει από μέσα τους.

Ήταν αυτοί οι Βορειοηπειρώτες συνταξιούχοι, που αναγκάστηκαν να κάνουν το μακρινό ταξίδι: Άλλοι για Αθήνα, άλλοι για Πάτρα, άλλοι για Λάρισα κι άλλοι για τα μακρινά νησιά του Αιγαίου. Εκεί που βρίσκονται τα παιδιά τους. Και πήραν αυτόν το μακρινό δρόμο, βάσει του εγγράψου 1.4.6.1/8318, ημερομηνία 13.10.2010, υπογραμμένο από το Διευθυντή του ΕΛΤΑ Στέφανο Ρίζο, προς όλες τις Περιφερειακές Διευθύνσεις,

που τονίζει ότι, αρχίζοντας από την 1.11.2010 και στο εξής οι συντάξεις του ΟΓΑ θα καταβάλλονται μόνον στον ίδιο τον δικαιούχο και όχι με πληρεξούσια σε εκπροσώπους δικαιούχων, που σημαίνει ότι πρέπει να έχουν μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα. Αυτό, στηριζόμενο στο έγγραφο 61181/11.10.2010 του ΟΓΑ.

"Δεν μπορώ να ξανακάνω τέτοιο μακρινό ταξίδι. Στο διάβολο να πάει κι αυτή η βοήθεια που μας δώσανε μέχρι σήμερα. Γιατί το κάνουν αυτό; Θέλουν να μας ξεκάνουν με το στανιό; Αντί να βοηθήσουν κι άλλους με άτοκα δάνεια κι άλλες μορφές να επιστρέψουν για να μην χαθεί αυτό το κομμάτι (Β. Ήπειρος), γιατί hazer είναι οι Αλβανοί να τα αρπάξουν, θέλουν ν' απομακρύνουν κι εμάς; Δεν παραδειγματίζονται λίγο από τη στάση της Τουρκίας στη Θράκη;...", είναι τα παράπονα και η αγανάκτηση που βγαίνει μέσα από τα έγκατα της ψυχής τους.

Ποιος θ' ακούσει τη φωνή τους; Ποιος θα κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και ποιος θα περάσει το μήνυμα στους κυβερνώντες της Ελλάδος πως με την πράξη αυτή βάζουν την τελική ταφόπετρα στην Βόρεια Ήπειρο;

Ίδωμεν...

 Aπό Βορειοηπειρώτης