ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ

   -Σημειώσεις για τον εφιάλτη των τριών ημερών στη μάχη με τις φωτιές-

Το κακό δεν εναλλάσσεται. Μπορεί ακόμη και να έρθει σε μια όμορφη μέρα. Ακόμα κι όταν η φύση του Σεπτέμβρη λάμπει και ο ήλιος παίζει με τα έντονα χρώματα της δροσιάς. Ακόμα κι όταν το καταπράσινο χωριό Λύβενα, περιτριγυρισμένο από στεφάνια από ελαιόδεντρα, χαίρεται και απολαμβάνει αυτή τη μέρα. Ακόμα και αυτή τη μέρα που κάποιοι Λυβινιώτες βγαίνουν για ψώνια στους Σαράντα. Ένα λοφίο μαύρου καπνού αναδύεται και μετατρέπεται σε λοφίο που μοιάζει με θηρίο Και τολμάει να χαλάσει την ομορφιά του χωριού, να χαλάσει την ομορφιά της μέρας, να φέρει εφιάλτη και πανικό στους κατοίκους. Το σύννεφο καπνού πάει να σκεπάσει τον ήλιο, η πυροσβεστική ουρλιάζουν, οι κάτοικοι βγαίνουν μπροστά στη φωτιά που  είναι ασυγκράτητη και επιτίθεται προς τέσσερις κατευθύνσεις: το χωριό Λύβενα, τους λόφους Αρδάσοβας  και Κρανιά, το χωριό Ναβαρίτσα, τα βουνά του  Βελιάχοβου προς Δρόβιανη  και Κρόγγους. Αφήνει πίσω του ένα μακάβριο σκηνικό: μια μαύρη έρημος.

- Το κακό των άλλων χτυπάει και την πόρτα σου.-

Τώρα η θεία Τούλλα από τη Λύβενα της έχει μουδιάσει  ο πόνος Καθισμένη σε έναν καναπέ στην αυλή, κοιτάζει τους μαύρους τοίχους που άφησε η φωτιά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από το να βλέπεις το σπίτι σου να καίγεται μπροστά στα μάτια σου. Σαν να καίει η καρδιά Σαν να σκίζεται η ψυχή Με δάκρυα στα μάτια δείχνει τις συγκλονιστικές στιγμές που πέρασε με θλίψη

- Αχ, Μορ  καρδιά.. Άνοιξα την τηλεόραση και είδα τη φρίκη που περνούσαν οι κάτοικοι της Ελλάδας. από τις πλημμύρες.. Άνθρωποι μέσα σε τρομαγμένα νερά, ζώα που πνίγηκαν και παρασύρθηκαν από τα μανιασμένα νερά του η βροχή, άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους για μέρες χωρίς σταγόνες νερό.. ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια.. Έκλεισα την τηλεόραση.. Δεν μπορούσα να δω αυτές τις σκηνές.. Προσευχήθηκα στον Θεό.. Πώς να ήξερα ότι χθες αυτό το κακό θα χτυπούσε την πόρτα μου;

Και ξέσπασε σε κλάματα. Το χέρι του δημάρχου των Φοινικαίων ,Ρωμαίο Τσιάκουλη  την τραβάει με αγάπη κοντά του

- Μάνα, αύριο έρχονται οι μαστόροι

Ακόμα και ο Έλληνας πρόξενος στο Αργυρόκαστρο Δημήτριος, στεναχωρημένος από αυτή τη σκηνή, υπόσχεται ότι δεν θα την αφήσουν στη λάσπη. Εκεί είναι και οι συγχωριανοί της. Και τη φροντίζουν σαν τη μάνα τους.. Αυτή την τύχη είχε και η Κατερίνα. Ακόμα και ... Ακόμα και χιλιάδες ρίζες ελιάς. Τώρα η Λύβενα φοράει μαύρα ρούχα.. Θέαμα που σε στεναχωρεί... Μα οι Λυβινιώτες δεν το βάζουν κάτω.. Θα ξαναφτιάξουν την ομορφιά και την ευημερία του χωριού τους

- Ο Γρηγόρης Νάτσης δεν έκλεισε τα μάτια του για τρεις νύχτες-

Αγάπη για το χωριό, για την πατρίδα σου, για την αγαπημένη σου χώρα, τίποτα δεν σε σταματά, ούτε φωτιά, ούτε καταιγίδες Τρεις μέρες και τρεις νύχτες χωρίς ύπνο, ο πρόεδρος του χωριού Βελιάχοβο, Γρηγόρης Νάτσης. Ακόμη και όταν οι πυρκαγιές τον περικύκλωσαν από τρεις πλευρές, αποδείχθηκε πραγματικός ηγέτης και στρατηγός. Ψυχρόαιμος, αποφασισμένος να πάει από την αρχή να βοηθήσει τους αδερφούς Λυβινιώτες.. Αν ρωτήσεις τον Γρηγόρη πόσες ώρες κοιμήθηκε αυτές τις μέρες, θα χαμογελάσει και θα πει ότι δεν θυμάται. Γι' αυτό το λένε η ψυχή και καρδιά του Βελιάχοβου. Ναι, το Βελιάχοβο  έχει τόσο καλά παιδιά να τα πιεις  στο φλιτζάνι όπως Αχιλλέας Νάτσης, Αναστάσιος Μπουζουκας, Δημητράκης Μπουζουκας.... Δεν ρώτησαν  για την τροχαία όταν πάνε. μόνοι τους  με τα αυτοκίνητά τους για να σώσουν το χωριό τους που κινδύνευε από φωτιά. Άλλωστε εργάζονται και μένουν στην Αθήνα, η ψυχή τους είναι το Βελιάχοβο ..Και σαν η αστραπή έρχονται από την Αθήνα, χωρίς να ρωτήσουν τίποτα. Παρακολουθώντας τους να παλεύουν με τις φωτιές στα βράχια σαν αετοί, δεν μπορείς παρά να τους συγκρίνεις με ήρωες. Ναι, η δυνατή μπαταρία που φορτίζεται για το χωριό είναι η ομάδα του Χρήστο Νάτση  από τη Μπίστρισσα. Ο Χρήστος Νάτσης, ακούραστος, κολλημένος στο Γρηγόρη, σε σκοτώνει για το χωριό του το Βελιάχοβο. Είναι από τους συντελεστές και πρώτος για κάθε πρόβλημα που έχει το χωριό. Θυσιάζει και συμπαραστέκεται για κάθε χωριανό του.

-Αν δεν κοιμήθηκα εγώ -λέει ο Γρηγόρης- δεν κοιμήθηκε ούτε ο δήμαρχος του Φοινίκη Ρωμαίο  Τσιάκουλη  .- Στη 1 η ώρα τα ξημερώματα με πήρε τηλέφωνο... τι άλλο να κάνουμε ;...

Και τα παιδιά της πυροσβεστικής του Δημαρχείου θυσιάστηκαν και πάλεψαν με πνεύμα..

Το βράδυ η φωτιά σαν πληγωμένο θηρίο είπε να γυρίσει πίσω, να εκδικηθεί το χωριό Ναβαρίτσα. 30 αγόρια λεβέντες από τη Ναβαρίτσα βγήκαν μπροστά και δεν τον άφησαν να αγγίξει ούτε μια τρίχα από τις ελιές τους.

-Αλληλεγγύη-

- Ήμουν σε κατάθλιψη και απογοήτευση όταν με τη γυναίκα μου παλεύαμε με τη φωτιά στην πίσω αυλή του σπιτιού μου, αλλά όταν είδα τους φίλους μου, φίλους από τη Φοινίκι Κρανιά, να έρχονται, η καρδιά μου ξανά γέμισε. Οι γλώσσες της φλόγας άρχισαν να γλείφουν την αυλή, δεν τους νοιάζει Χωρίς να ρωτήσουν για τη ζωή τους κατέβασαν τη φωτιά.. Πώς χτυπάει η καρδιά σου όταν κινδυνεύεις,; Χρειάζεσαι φίλο, ,αυτός έρχεται να βάλει τον ώμο και σε  σώζει...

Παρά την κούραση, την απόγνωση για το χωριό τους, οι δύο μηχανές της Λύβενας, Ηρακλής Μπουζούκας, και Δημητρης Στήλος, δεν έδωσαν μόνο στο χωριό τους στη φωτιά ,αλλά έτρεξαν και  στο Βελιάχοβο. Πήραν μαζί τους μια ομάδα και ήρθαν στο πλευρό των Βελιαχοβιτών ,πολέμησαν σαν ήρωες, μέχρι που η φωτιά εξαπέλυσε το τελευταίο της χτύπημα.

Ο καλός όταν έχεις πρόβλημα, φαίνεται. Και η αλληλεγγύη έχει τη γεύση της αγάπης και της ανθρώπινης ζεστασιάς

        Ακόμα και η φωτιά νικιέται.. Θριαμβεύει πάνω του όταν η θερμοκρασία της αγάπης για την γενέτειρα , για τους ανθρώπους σου, είναι υψηλότερη από την περίσσεια της φωτιάς.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ΜΠΟΛΗ