Του Παναγιώτη Μπάρκα
Είναι πλέον γνωστό σε όλους το αξιοσημείωτο γεγονός του Πανελλήνιου Ανταμώματος Λαϊκού Πολιτισμού που έλαβε χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο «Κατίνα Παππά», στη Λειβαδιά στις 15 Ιουλίου τρέχοντος. Ένα πραγματικό λαϊκό πολιτιστικό υπερθέαμα το οποίο παρακολούθησαν χιλιάδες Έλληνες της περιοχής και
προερχόμενοι από Ελλάδα, αλλά και Αλβανοί.Πρόκειται για το πρώτο Πανελλήνιο Αντάμωμα Λαϊκού Πολιτισμού με τη συμμετοχή 35 λαογραφικών συγκροτημάτων και 850 παραδοσιακούς ερμηνευτές απ όλη την Ελλάδα και τον Ελληνισμό της Αλβανίας.
Επί 4 ώρες τα λαογραφικά συγκροτήματα από την μακρινή Κρήτη, την Αττική, την Πελοπόννησο, την Νότια και Βόρειο Ήπειρο, την Μακεδονία, τη Θεσσαλία, τον Πόντου κλπ, καταταγμένα σε 5 ενότητες, βάση τα κοινά χαρακτηριστικά των περιοχών τους, έφεραν χορούς και τραγούδια, λαϊκές ενδυμασίες και ύφος, χρώμα, ήχο και φως, ως ένα πραγματικό υπερθέαμα του λαϊκού πολιτισμού όλου του Ελληνισμού.
Την διοργάνωση της ιδιαίτερης αυτής εκδήλωσης όλων των εποχών για τον τόπο μας, ανέλαβε και έβγαλε σε πέρας με απόλυτη επιτυχία, ξεπερνώντας μάλιστα κάθε προσδοκία, ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Άγιος Κοσμάς» Λιβαδειάς, ο οποίος είχε τη συμπαράσταση του Δήμου Φοινικαίων και άλλων παραγόντων.
Η πρόεδρος του Π.Σ. Άγιος Κοσμάς Αννέτα Γκούντη χαρακτήρισε την εκδήλωση «Μοχλό εξωστρέφειας, επανένταξης στον ενιαίο ελληνικό πολιτισμό, πολιτιστικής και όχι μόνο ανάπτυξης για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου»
Με την εκδήλωση αυτή ο Π.Σ. Άγιος Κοσμάς έβαλε σφραγίδα κύρους, αξιοπρέπειας, αδιαμφισβήτητης οργανωτικής ικανότητας, αποφασιστικότητας για να αναλάβει πολιτιστικές εκδηλώσεις, οποιουδήποτε μεγέθους, τολμηρών ιδεών και προσδοκιών. Έδειξε, ότι τα χαρακτηριστικά αυτά δεν αφορούν απλώς το σύλλογο και τα μέλη του, αλλά όλη την κοινότητά μας. Έδειξε τον τρόπο πώς μπορεί να αποκατασταθεί η συνεργασία, να γεφυρωθούν διαφωνίες, να ξεπεραστούν ζήλιες, μικροπρέπειες, διχόνοιες, υστεροβουλίες !
Από την άλλη επιβεβαίωσε, δυστυχώς και την υπαρξιακή κρίση στην οποία διέρχεται η κοινότητά μας και όχι μόνο. Τα ίδια ζει και η ελληνική κοινωνία! Οφείλεται στη δυσκολία παραγωγής και καλλιέργειας αξιών, τέτοιες που να εξασφαλίζουν την ευημερία, την πρόοδο, την ανάπτυξη, τον κοινοτισμό, την εθνική και πολιτιστική αξιοπρέπεια. Στην κρίση αυτή, εύκολη υπεκφυγή στην ανάγκη διατήρησης του παραδοσιακού πολιτισμού. Όμως, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Εμείς και όταν μάλιστα επιδιδόμαστε μαζικά στην «ανάγκη διατήρησης» του παραδοσιακού πολιτισμού, επικαλούμαστε τυπικά και επιφανειακά το βάρος και τη σημασία που κουβαλάει η συγκεκριμένη αρχή στη διατήρηση της πολιτιστική και εθνικής ταυτότητας. Δλδ δεν συμβάλλει στην καλλιέργεια και τον εμπλουτισμό της αυτογνωσίας περί εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Εκδηλώνεται ως μόδα που φαίνεται ότι επιτρέπει έξοδο στο αδιέξοδο. Π.χ κάθε μαχαλάς συγκροτεί τον δικό του σύλλογο. Κάθε χωριό οργανώνει το δικό του λαογραφικό φεστιβάλ, κάθε παιδί, νέος και νέα φτιάχνει την δική του παραδοσιακή φορεσιά… Το τελευταίο, ασφαλώς και χαίρει επαίνους! Ωστόσο, όλα αυτή ανήκουν στη σκηνή και το απατηλό φως. Διασκεδάζουν μεν, αλλά δε δεν διδάσκουν. Η παράδοση δεν αποτελεί λαϊκό βίωμα, αλλά διασκεδαστική διαφήμιση. Ταυτόχρονα, ενώ είναι γνωστή η αιώνια αισθητική, υλική και λειτουργική επένδυση σε ότι αφορά τη δημιουργία των λαϊκών παραδοσιακών φορεσιών, κουράζουν οι απομιμήσεις, οι άστοχες καινοτομίες και υιοθετήσεις, (μέχρι αθλητικά αντί για πόχες), η κακήν κακώς διατήρηση των φορεσιών, το απρόσεκτο ντύσιμο.
Θα έλεγα τέλος, ότι όντως , η αναπόληση και επίκληση της παράδοσης είναι σημαντική όταν είναι ποιοτική, όταν αποτελεί λαϊκό βίωμα, όταν εξυπηρετεί την εθνική και πολιτιστική αυτογνωσία, όταν εξυπηρετεί την καλλιέργεια αξιών για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου