Αφορμή για να ασχοληθώ ξανά με το μονότονο ζήτημα - γάγγραινα στο σώμα μας - του επιδόματος/σύνταξης του ΟΓΑ, έγινε ο σημερινός διάλογος μ’ έναν παρήλικα.
Μου λέει ο δόλιος: «Δύο φορές την εβδομάδα - με την ψυχή στα δόντια - πηγαίνω από Αργυρόκαστρο στα Γιάννενα κι επιστροφή. Είμαι καρκινοπαθής.
Μου έδινε κάποια ανάσα ο ΟΓΑ. Καλύτερα ο Σαμαράς να μου είχε κόψει τις μέρες, τη ζωή, παρά τη σύνταξη».
Κι από πέτρα να είσαι φτιαγμένος, ένα τόσο δυνατό παράπονο ψυχής σε συγκινεί.
Συνάμα και σε αναστατώνει…
Κάθομαι και σκέφτομαι. Και λέγω: Η μεγάλη πληγή τον Πύρρο Δήμα δεν τον πονάει;! Το Μπολάνο, που προεκλογικά ήπιε καφέ και φωτογραφήθηκε με το Σαμαρά, δεν τον αγγίζει; Τους έπαρχους, που τροχίζονται να πιάσουν καρέκλα δήμαρχου, δεν τους ενοχλεί;
Για τον πατέρα, τη μητέρα, τον παππού, τη γιαγιά τους, δεν έχουν τύψεις οι βουλευτές μας….
Τι διάολο γίνεται με μας…Μόνο άπονα κουφάρια βγάζουμε στην κορυφή;!
Και καταλήγω στο συμπέρασμα:
Με την εγκληματική πράξη της αφαίρεσης της σύνταξης του ΟΓΑ, σημειώστε το καλά στο νου:
Δεν κόβονται λεφτά από την τρίτη ηλικία μας, μα οι μέρες του τόπου μας…
Δολοφονείται η μακροζωία του.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
09/06/2014
ΠΗΓΗ: http://www.antilogos-gm.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου