 |  |  |
Το Βουθρωτό ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην Αλβανία, περίπου 20 χιλιόμετρα νότια από τους Αγίους Σαράντα σε ένα λόφο με θέα το κανάλι Βιβάρι.
Κατοικημένoς από τα προϊστορικά χρόνια, το Βουθρωτό υπήρξε έδρα Ελληνικής αποικίας, αργότερα Ρωμαϊκής και επίσης χριστιανικής επισκοπής.
Μετά από μια περίοδο υπό βυζαντινή διοίκηση και σύντομη κατοχή από τους Βενετούς, η πόλη εγκαταλείφθηκε στα τέλη του Μεσαίωνα λόγω χαμηλού και υγρού εδάφους.
Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος αποτελεί τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Μυθολογία
Κατοικημένoς από τα προϊστορικά χρόνια, το Βουθρωτό υπήρξε έδρα Ελληνικής αποικίας, αργότερα Ρωμαϊκής και επίσης χριστιανικής επισκοπής.
Μετά από μια περίοδο υπό βυζαντινή διοίκηση και σύντομη κατοχή από τους Βενετούς, η πόλη εγκαταλείφθηκε στα τέλη του Μεσαίωνα λόγω χαμηλού και υγρού εδάφους.
Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος αποτελεί τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Μυθολογία
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αινείας επισκέφτηκε το Βουθρωτό στην επιστροφή του από την Τροία. Στο μέρος αυτό συνάντησε την Ανδρομάχη και τον Έλενο, οι οποίοι επίσης είχαν επιστρέψει από την Τροία και τώρα βασίλευαν στην Χαονία. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, ο Αινείας έκανε στάση στην Ζάκυνθο και ήθελε να θυσιάσει ένα βόδι στους θεούς. Το πληγωμένο βόδι πήδηξε στην θάλασσα και κολύμβησε ως την απέναντι όχθη, όπου και ξεψύχησε. Ο Αινείας είπε ότι αυτό ήταν δείγμα των θεών και γιαυτό ίδρυσε εκεί την πόλη που φέρει το όνομα Βουθρωτό, δηλαδή «πληγωμένο βόδι».Ιστορία
Η πόλη μνημονεύεται κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους όταν ενεπλάκη στους εμφυλίους πολέμους της Αυτοκρατορίας μεταξύ Καίσαρος και Πομπηίου.Αργότερα αναφέρεται το Βουθρωτό επί αυτοκράτορος Δεκίου, επί του οποίου εμαρτύρησε εκεί ο Άγιος Θερίνος.
Μνημονεύεται ως έδρα επισκόπου το 458 και το 535 μΧ. Το Βουθρωτό ήταν μία από τις 12 πόλεις που αποτελούσαν την επαρχία της
παλαιάς Ηπείρου. Ως σημαντικό φρούριο μνημονεύεται συχνά στους μεσαίους χρόνους.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το Βουθρωτό υπόκειται στον Δεσπότη της Ηπείρου. Την εποχή εκείνη μεταβιβάζεται ή καταλαμβάνεται από διάφορες δυτικές δυνάμεις (Σικελία, Ναβάρρα, Βενετία κλπ). Τους διαφορους κατακτητές ή διεκδικητές ενδιέφερε κυρίως το φρούριο που προσέφερε ασφάλεια στην γειτονική Κέρκυρα, και τα πλούσια ιχθυοτροφεία που προσέφεραν εισόδημα.
Κατά τον 15ο αιώνα η πόλη εγκαταλείφθηκε και διατηρήθηκε μόνο το φρούριο και τα ιχθυοτροφεία που συχνά προσβάλλονταν από τους Τούρκους.
Το 1797 το Βουθρωτό τέθηκε υπό γαλλικό έλεγχο όταν παραχωρήθηκε στη Βενετία από τον Ναπολέοντα ως μέρος της συνθήκης του Κάμπο Φόρμιο.
Το 1799 ο Οθωμανικός και τοπικός κυβερνήτης Αλή Πασά του Τεπελενίου κατέκτησε την πόλη, η οποία έγινε μέρος της αυτοκρατορίας και από το 1913 παραχωρήθηκε μαζί με το βόρειο τμήμα της Ηπείρου από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η θέση της αρχικής πόλης είχε παραμείνει αχρησιμοποίητη για αιώνες και ήταν περιτριγυρισμένη από βάλτους. Από το 1925 ιταλική αρχαιολογική αποστολή άρχισε ανασκαφές που έφεραν στο φώς σημαντικά ευρήματα προϊστορικών, ελληνικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου