Ο καιρός της κρίσης που ζούμε δεν ευνοεί τη γιατρειά του κακού μας εαυτού. Μνησίκακοι και φθονεροί λόγοι εκτοξεύθηκαν προκειμένου σκιές και υποψίες να υπονομεύσουν το φωτεινό παράδειγμα της λαμπερής Αντζελίνα Τζολί. Θα ήθελα όμως να διατυπώσω μια ένσταση, όχι ως προς το διάβημα της Τζολί, αλλά ως προς τη χρήση, κατάχρηση της ιστορίας της στοn μιντιακό (ανεξέλεγκτα μανιασμένο) ωκεανό που κολυμπάμε.
Γενναία πράγματι απόφαση, ανιδιοτελής, ανασκευάζει ταμπού και θανατηφόρες ντροπές γύρω από την κακιά αρρώστια, όμως… όμως... Το "όμως" μου εμπνέεται από την παρακάτω ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία που σας παραθέτω:
Aφορά στην Αννα Χ., ετών 35, πάσχουσα από αγχώδη διαταραχή. Μια καθόλου ευκαταφρόνητη, ειδικά στις μέρες μας, διαταραχή. Η Άννα υποφέρει από αρρωστοφοβία. Φοβάται ότι θα πάθει καρκίνο. Πιο συγκεκριμένα, ζει με το άγχος ότι κάποια στιγμή θα προσβληθεί από καρκίνο του στήθους και θα υποχρεωθεί τότε να κάνει μαστεκτομή. Όλη της η ζωή δηλητηριάζεται από αυτή την ανυπόφορη σκέψη. Δεν έχει σημασία εδώ να
σταθούμε στην ερμηνεία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, και αν αυτή λειτουργεί σαν αμυντικός μηχανισμός προστασίας από ένα άλλο, διάχυτο και πολύ πιο επώδυνο, άγχος. Δεν έχει σημασία εδώ να πούμε ότι συχνά αυτό το συγκεκριμένο πράγμα που φοβόμαστε μας προστατεύει, έτσι καθώς εστιάζουμε πάνω του όλη την προσοχή μας, από μια πολύ πιο αφόρητη αγωνία, ας την πούμε χάριν συντομίας: Aγωνία της ύπαρξης.
Γενναία πράγματι απόφαση, ανιδιοτελής, ανασκευάζει ταμπού και θανατηφόρες ντροπές γύρω από την κακιά αρρώστια, όμως… όμως... Το "όμως" μου εμπνέεται από την παρακάτω ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία που σας παραθέτω:
Aφορά στην Αννα Χ., ετών 35, πάσχουσα από αγχώδη διαταραχή. Μια καθόλου ευκαταφρόνητη, ειδικά στις μέρες μας, διαταραχή. Η Άννα υποφέρει από αρρωστοφοβία. Φοβάται ότι θα πάθει καρκίνο. Πιο συγκεκριμένα, ζει με το άγχος ότι κάποια στιγμή θα προσβληθεί από καρκίνο του στήθους και θα υποχρεωθεί τότε να κάνει μαστεκτομή. Όλη της η ζωή δηλητηριάζεται από αυτή την ανυπόφορη σκέψη. Δεν έχει σημασία εδώ να
σταθούμε στην ερμηνεία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, και αν αυτή λειτουργεί σαν αμυντικός μηχανισμός προστασίας από ένα άλλο, διάχυτο και πολύ πιο επώδυνο, άγχος. Δεν έχει σημασία εδώ να πούμε ότι συχνά αυτό το συγκεκριμένο πράγμα που φοβόμαστε μας προστατεύει, έτσι καθώς εστιάζουμε πάνω του όλη την προσοχή μας, από μια πολύ πιο αφόρητη αγωνία, ας την πούμε χάριν συντομίας: Aγωνία της ύπαρξης.
Σημασία έχει να συλλογιστούμε την Άννα Χ. Τι έκανε για να απαλλαγεί από την αγωνία της; H Άννα Χ. για να απαλλαγεί από την αγωνία της, ότι κάποτε θα προσβληθεί από καρκίνο στο στήθος, κατέφυγε σε ολική μαστεκτομή! Ένιωσε μετά, ας πούμε, κάτι σαν ανακούφιση! Δεν κινδύνευε πια να πάθει καρκίνο του στήθους!… Προφανώς η παθολογία της διοχετεύτηκε σε άλλο σύμπτωμα. Είχε όμως την ψευδαίσθηση ότι με τη μαστεκτομή και την πρωτοβουλία που πήρε όρισε τον εαυτό της. Ότι έγινε κύρια της μοίρας της. Δεν είχε πια αγωνία για το τι θα πάθαινε… Το είχε ήδη πάθει… Η ίδια προκάλεσε τους θεούς και από παιχνιδάκι στα χέρια τους έγινε πρωταγωνιστής.
Πώς το δέχτηκαν οι γιατροί, θα μου πείτε… το αφήνω στην κρίση ή τη φαντασία σας… δεν υπάρχουν γιατροί που δέχονται να κάνουν την εκατοστή πλαστική επέμβαση στο ίδιο πρόσωπο και να το παραμορφώσουν; Προφανώς η Αννα βρήκε επιχειρήματα να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις.
Πώς το δέχτηκαν οι γιατροί, θα μου πείτε… το αφήνω στην κρίση ή τη φαντασία σας… δεν υπάρχουν γιατροί που δέχονται να κάνουν την εκατοστή πλαστική επέμβαση στο ίδιο πρόσωπο και να το παραμορφώσουν; Προφανώς η Αννα βρήκε επιχειρήματα να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις.
Θλιβερή για τις αυταπάτες μας ιστορία.
Η λαμπερή γενναιότητα της Αντζελίνα σίγουρα θα κάνει καλό σε ένα πλήθος γυναικών, καθώς θα τις απενοχοποιήσει και θα τις ευαισθητοποιήσει στο θέμα της έγκαιρης πρόληψης. Όμως, θα έχει και ορισμένες (θέλω να ελπίζω ελάχιστες) παράπλευρες απώλειες: Σε χλωμές και βασανισμένες και ανώνυμες, ανά την υφήλιο, υπάρξεις που θα αρπάξουν ως παράδειγμα τη λάμψη της Αντζελίνα μεγεθύνοντας ανεπίτρεπτα (ή ακόμα και κατασκευάζοντας) την όποια αγωνία σχετικά με την υγεία τους. (Και γιατί όχι και σχετικά με την αισθητική τους;)
Ελπίζω μόνο να τις συγκρατήσει και να της αποθαρρύνει το γεγονός ότι η όποια ταύτισή τους με τη σχεδόν μυθική πλέον σταρ θα είναι μόνο μέσα στο μυαλό τους και κανένα, μα κανένα, λαμπερό φως δεν θα φωτίσει το μοναχικό τους διάβημα.
Ελπίζω μόνο να τις συγκρατήσει και να της αποθαρρύνει το γεγονός ότι η όποια ταύτισή τους με τη σχεδόν μυθική πλέον σταρ θα είναι μόνο μέσα στο μυαλό τους και κανένα, μα κανένα, λαμπερό φως δεν θα φωτίσει το μοναχικό τους διάβημα.
*Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι συγγραφέας, ψυχολόγος.
ΠΗΓΗ:protagon.gr
