ΚΛΑΙΝ’ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΑ

Κλαίν’ οι πέτρες, τα λιθάρια,
κλαίνε τον καημό.
Έκλαιγα κι εγώ ο καημένος
τον ξεχωρισμό.
Πώς θα χωριστούμε, αγάπη,
ωχ, εμείς οι δυο.
Έλα μας, να φιληθούμε
τώρα το ταχιό,
γιατί εγώ, αγάπη, φεύγω,
θα ξενιτευτώ.
Πάω μακριά στα ξένα
μες στο Ροϊδοστό.
Μωρ’ δε μου βαρούν τα ξένα
και τα μακρινά,
μου βαραίνουν της αγάπης
τα μηνύματα.

παραλλαγή του ηπειρώτικου πολυφωνικού της ξενιτιάς όπως περιέχεται στη συλλογή των ΦΩΤΙΟΥ/ΛΥΤΗ. το τραγούδι έχουμε καταγράψει πολλές φορές με δεροπολίτικους ομίλους ενώ στα Κτίσματα το τραγούδι παραλάσσεται στο γνωστότερο, πια, "Κλαίν' οι πέρδικες στα πλάγια". Η Ροϊδοστός του τραγουδιού είναι η Ραιδεστός της γεωγραφίας, τόπος ξενιτεμού πολλών Ηπειρωτών τον 19ο αιώνα. "ΑΠΕΙΡΟΣ", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.       

        https://www.youtube.com/watch?v=dICYlkcDN90&hd=1