Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
Ο «Πρωινός Λόγος», την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010 στην τελευταία σελίδα, έγραψε για την πραγματοποιηθείσα διαδήλωση των Βορειοηπειρωτών, που έγινε στις 4 Νοεμβρίου το απόγευμα έξω από την αλβανική πρεσβεία στην Αθήνα με αιτήματα: «Η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου» και «Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία». Μέσα στον ορυμαγδό των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών η διαδήλωση γράφτηκε στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων και πέρασε απαρατήρητη.
Και όμως! Η συμβολική σημασία της υπήρξε σημαντική και ως αρχή δεν μπορούμε παρά να επικροτήσουμε την πρωτοβουλία.
Γεγονός αναντίρρητο είναι ότι η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου είναι δεδομένη παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει η Αλβανία για να συρρικνώσει εδαφικά την έκτασή της και να μειώσει πληθυσμιακά τους κατοίκους. Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα (ΕΕΜ) στην Αλβανία είναι κατοχυρωμένη από Διεθνείς Οργανισμούς, ανεγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και από την Αλβανία.
Οι αλβανικές κυβερνήσεις αρνούνται να εντάξουν τις περιοχές της Χειμάρας και της Κορυτσάς στις λεγόμενες από τους ίδιους «μειονοτικές ζώνες». Αναγνωρίζουν μόνο ως Ελληνική μειονότητα τις περιοχές Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Οι περιοχές της Χειμάρας και της Κορυτσάς παραμένουν εκτός μειονοτικών ζωνών, παραμένουν δηλαδή όπως είχε διαιρεθεί η Βόρειος Ήπειρος, για λόγους σκοπιμότητας, σε μειονοτικές ζώνες από το προηγούμενο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.
Για το δεύτερο σκέλος των αιτημάτων, για τη διδασκαλία δηλ. της ελληνικής γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία, απαιτείται συνεχής και αδιάκοπος αγώνας, προσφυγή στους Διεθνείς Οργανισμούς και, το κυριότερο, ανασύνταξη των βορειοηπειρωτικών δυνάμεων στην Αλβανία και στο εξωτερικό.
Χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την ολιγάριθμη αυτή διαδήλωση που οργανώθηκε (και αυτό έχει σημασία) από την Βορειοηπειρωτική νεολαία. Είναι παρήγορο το γεγονός ότι οι νέοι Βορειοηπειρώτες πρωτοστάτησαν και ανέλαβαν πρωτοβουλίες, όχι για την προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, όπως διατείνονται κακόβουλοι εθνικιστικοί κύκλοι της Αλβανίας, αλλά για την διεκδίκηση και απόδοση των οφειλομένων δικαιωμάτων (θρησκευτικών, πολιτικών, εκπαιδευτικών κ.λπ.) εκ μέρους του αλβανικού κράτους προς τους Έλληνες της μειονότητας.
Επέστη ο χρόνος να πάρουν οι νέοι στα χέρια τους το πρόβλημα, ώστε να γίνει γνωστό μέσα και έξω από την Ελλάδα. Απαιτείται συστράτευση και συσπείρωση όλων των Βορειοηπειρωτών «όπου γης». Καιρός είναι να πάρουν οι νέοι στα χέρια τους το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Συσπείρωση και συστράτευση χρειάζεται. Μόνο έτσι θα κερδηθούν οι αγώνες και θα έχουμε θετικά και ευεργετικά αποτελέσματα για τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό που βιώνει στον τόπο του την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.
Οι νέοι Βορειοηπειρώτες να προχωρήσουν δυναμικά στην οργάνωση και ίδρυση ενός βορειοηπειρωτικού φορέα (συλλόγου), στον οποίο θα στεγαστούν όλοι οι Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα και από κοινού να αναλάβουν την ενημέρωση της Κοινής Γνώμης και με αποφασιστικά και συνετά βήματα να απαιτήσουν την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Να καταστεί βίωμα στους νέους μας πως ό,τι κέρδισαν στο παρελθόν οι Βορειοηπειρώτες το κέρδισαν με αγώνες και θυσίες.
Έτσι, μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους και την υπαγωγή του Βόρειου Ηπειρωτικού τμήματος στην Αλβανία (Πρωτόκολλο Φλωρεντίας), οι Βορειοηπειρώτες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Πήραν τα όπλα, θριάμβευσαν στα πεδία των μαχών και ίδρυσαν την «Αυτόνομη Πολιτεία της Ηπείρου» με πρόεδρο της προσωρινής κυβέρνησης τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Το αποτέλεσμα του αγώνα οδήγησε στην υπογραφή και από την Αλβανία, του «Πρωτοκόλλου της Κερκύρας», με το οποίο δόθηκε ευρεία αυτοδιοίκηση στον Βορειοηπειρωτικό χώρο.
Και αργότερα το 1934-35 όταν ο Βασιλιάς της Αλβανίας Ζώγου έκλεισε τα μειονοτικά σχολεία, σύσσωμο το ελληνικό στοιχείο προσέφυγε στο Δικαστήριο της Χάγης και δικαιώθηκε. Τα ελληνικά σχολεία επαναλειτούργησαν.
Αντιπαρέρχομαι την οδυνηρή και επονείδιστη περίοδο του Ενβέρ Χότζα και των διαδόχων του (1946-1990) κατά την οποία οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες υπέφεραν όσο ποτέ. Διωγμοί, φυλακίσεις, εξορίες, θάνατοι, σε καθημερινή βάση, με σκοπό τον αφελληνισμό τους. Επομένως, να μην ξεχνούμε ότι οι πατεράδες και οι παππούδες μας έδωσαν τη ζωή τους για να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστη τους, το ελληνικό τους φρόνημα και τη μητρική τους γλώσσα. Και μόνο αυτό είναι αρκετό να συνεγείρει τη νέα γενιά, η οποία στο όνομα των θυσιών των προγόνων τους, να απαιτήσει την οφειλόμενη δικαίωση.
Είναι ώρα να σταματήσουν οι αδελφικές συγκρούσεις, οι ανούσιες σκιαμαχίες και οι αδελφοκτόνες έχθρες. Η παρελθοντολογία για την προηγούμενη θλιβερή και οδυνηρή κατάσταση της περιόδου του Ενβέρ Χότζα δεν έχει νόημα και ούτε συντείνει στην ομοψυχία και στην ομόνοια, στη σύμπνοια, στην ομοφροσύνη και στην ταυτότητα απόψεων και επιδιώξεων, που έχει ανάγκη ο τόπος για να ανασάνει και να προσβλέπει με ελπίδες στο μέλλον.
Στους νέους Βορειοηπειρώτες πέφτει το κύριο βάρος να πρωτοστατήσουν, όπως γράφουμε παραπάνω, για την ίδρυση και οργάνωση ενός κεντρικού φορέα (Παμβορειοηπειρωτικός σύλλογος) με κέντρο την Αθήνα και παραρτήματα στα μεγάλα αστικά κέντρα που ζουν και εργάζονται Βορειοηπειρώτες. Ο κεντρικός αυτός φορέας θα έχει την ευθύνη της προβολής των προβλημάτων και της ενημέρωσης της Κοινής Γνώμης στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Οι προσπάθειες θα αποβλέπουν στην απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων στην μειονότητα, όπως αυτά τα δικαιώματα προβλέπονται από Διεθνείς Οργανισμούς.
Σε μια κοινή συστράτευση των νέων που βρίσκονται στην Ελλάδα και εκείνων που παραμένουν στα πατρικά χώματα, να συνεγείρουν λανθάνουσες συνειδήσεις, να συνενώσουν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, πρωταγωνιστώντας για την βελτίωση των όρων της ζωής των συμπατριωτών μας. Αρκετά υπέφεραν για πενήντα ολόκληρα χρόνια από το αδυσώπητο και ανελέητο καθεστώς. Γιατί, πιο πολύ, όπως είναι γνωστό, από τις οικονομικές δυσχέρειες που έφερε η νέα «σοσιαλιστική» ιδεολογία με τα ελκυστικά και απατηλά συνθήματα της ισότητας και της ελευθερίας, βάραινε πάνω στη ζωή και τη μοίρα των ανθρώπων η εξαθλίωση, η ηθική και ψυχική εξάντληση. Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση, είναι χρέος των νέων, να απαλύνουν τον πόνο και να επουλώσουν πληγές, που πυορροούν μέχρι σήμερα.
Με θλίψη, απογοήτευση και οδύνη παρακολουθούμε τις διχοστασίες και τις εμφύλιες αντιπαραθέσεις, που βαραίνουν πάνω από τον βορειοηπειρωτικό χώρο και δημιουργούν άσχημες εντυπώσεις. Μια ατμόσφαιρα αποπνικτική και ένα κλίμα δυσοίωνο.
Η «Ομόνοια» το κατεξοχήν όργανο των βορειοηπειρωτικών συμφερόντων, φθίνει και μειώνεται η παρουσία της μεταξύ των συμπατριωτών μας, προς μεγάλη ικανοποίηση των Αλβανών, οι οποίοι χαίρονται παρακολουθώντας τις άστοχες διαμάχες και φιλονικίες των ανθρώπων του χώρου μας, που επωμίζονται το κύριο βάρος της επίλυσης των προβλημάτων και της συνένωσης κάτω από μια στέγη των Ελλήνων της μειονότητας.
Να μην μας διαφεύγει ότι οι Τσάμηδες, που είναι εγκατεστημένοι στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, κοντά στα σύνορα με τη Θεσπρωτία, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την προβολή του ανύπαρκτου θέματός τους. Οι βουλευτές τους ενημερώνουν συνεχώς την αλβανική Κοινή Γνώμη, έχοντας βοηθό και συμπαραστάτη και το επίσημο αλβανικό κράτος.
Ταξιδεύουν στο εξωτερικό κατηγορώντας την Ελλάδα στα Διεθνή Φόρα, απαιτώντας αποζημίωση, ακόμη και «απελευθέρωση» της Θεσπρωτίας, η οποία, κατά τις φαντασιώσεις τους και τα αρρωστημένα μυαλά τους, καταδυναστεύεται από τους «κακούς» Έλληνες. Ψεύδη, συκοφαντίες, κατηγορίες, διαβολές, σπέρνουν παντού, με μοναδικό στόχο την κατασυκοφάντηση της Ελλάδος.
Αυτά όλα οφείλουν να τα γνωρίζουν, να τα μελετήσουν και να τα αξιολογήσουν σε βάθος οι νέοι μας, εκατοντάδες από τους οποίους φοιτούν ή έχουν αποφοιτήσει από Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές της Ελλάδος.
Από τους νέους αυτούς και χιλιάδες άλλους η άμοιρη, μαρτυρική, παραμελημένη και δυστυχισμένη πατρίδα, περιμένει προστασία, βοήθεια και λύτρωση.
Και όμως! Η συμβολική σημασία της υπήρξε σημαντική και ως αρχή δεν μπορούμε παρά να επικροτήσουμε την πρωτοβουλία.
Γεγονός αναντίρρητο είναι ότι η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου είναι δεδομένη παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει η Αλβανία για να συρρικνώσει εδαφικά την έκτασή της και να μειώσει πληθυσμιακά τους κατοίκους. Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα (ΕΕΜ) στην Αλβανία είναι κατοχυρωμένη από Διεθνείς Οργανισμούς, ανεγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και από την Αλβανία.
Οι αλβανικές κυβερνήσεις αρνούνται να εντάξουν τις περιοχές της Χειμάρας και της Κορυτσάς στις λεγόμενες από τους ίδιους «μειονοτικές ζώνες». Αναγνωρίζουν μόνο ως Ελληνική μειονότητα τις περιοχές Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Οι περιοχές της Χειμάρας και της Κορυτσάς παραμένουν εκτός μειονοτικών ζωνών, παραμένουν δηλαδή όπως είχε διαιρεθεί η Βόρειος Ήπειρος, για λόγους σκοπιμότητας, σε μειονοτικές ζώνες από το προηγούμενο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.
Για το δεύτερο σκέλος των αιτημάτων, για τη διδασκαλία δηλ. της ελληνικής γλώσσας στα μειονοτικά σχολεία, απαιτείται συνεχής και αδιάκοπος αγώνας, προσφυγή στους Διεθνείς Οργανισμούς και, το κυριότερο, ανασύνταξη των βορειοηπειρωτικών δυνάμεων στην Αλβανία και στο εξωτερικό.
Χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την ολιγάριθμη αυτή διαδήλωση που οργανώθηκε (και αυτό έχει σημασία) από την Βορειοηπειρωτική νεολαία. Είναι παρήγορο το γεγονός ότι οι νέοι Βορειοηπειρώτες πρωτοστάτησαν και ανέλαβαν πρωτοβουλίες, όχι για την προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, όπως διατείνονται κακόβουλοι εθνικιστικοί κύκλοι της Αλβανίας, αλλά για την διεκδίκηση και απόδοση των οφειλομένων δικαιωμάτων (θρησκευτικών, πολιτικών, εκπαιδευτικών κ.λπ.) εκ μέρους του αλβανικού κράτους προς τους Έλληνες της μειονότητας.
Επέστη ο χρόνος να πάρουν οι νέοι στα χέρια τους το πρόβλημα, ώστε να γίνει γνωστό μέσα και έξω από την Ελλάδα. Απαιτείται συστράτευση και συσπείρωση όλων των Βορειοηπειρωτών «όπου γης». Καιρός είναι να πάρουν οι νέοι στα χέρια τους το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Συσπείρωση και συστράτευση χρειάζεται. Μόνο έτσι θα κερδηθούν οι αγώνες και θα έχουμε θετικά και ευεργετικά αποτελέσματα για τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό που βιώνει στον τόπο του την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.
Οι νέοι Βορειοηπειρώτες να προχωρήσουν δυναμικά στην οργάνωση και ίδρυση ενός βορειοηπειρωτικού φορέα (συλλόγου), στον οποίο θα στεγαστούν όλοι οι Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα και από κοινού να αναλάβουν την ενημέρωση της Κοινής Γνώμης και με αποφασιστικά και συνετά βήματα να απαιτήσουν την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Να καταστεί βίωμα στους νέους μας πως ό,τι κέρδισαν στο παρελθόν οι Βορειοηπειρώτες το κέρδισαν με αγώνες και θυσίες.
Έτσι, μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους και την υπαγωγή του Βόρειου Ηπειρωτικού τμήματος στην Αλβανία (Πρωτόκολλο Φλωρεντίας), οι Βορειοηπειρώτες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Πήραν τα όπλα, θριάμβευσαν στα πεδία των μαχών και ίδρυσαν την «Αυτόνομη Πολιτεία της Ηπείρου» με πρόεδρο της προσωρινής κυβέρνησης τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Το αποτέλεσμα του αγώνα οδήγησε στην υπογραφή και από την Αλβανία, του «Πρωτοκόλλου της Κερκύρας», με το οποίο δόθηκε ευρεία αυτοδιοίκηση στον Βορειοηπειρωτικό χώρο.
Και αργότερα το 1934-35 όταν ο Βασιλιάς της Αλβανίας Ζώγου έκλεισε τα μειονοτικά σχολεία, σύσσωμο το ελληνικό στοιχείο προσέφυγε στο Δικαστήριο της Χάγης και δικαιώθηκε. Τα ελληνικά σχολεία επαναλειτούργησαν.
Αντιπαρέρχομαι την οδυνηρή και επονείδιστη περίοδο του Ενβέρ Χότζα και των διαδόχων του (1946-1990) κατά την οποία οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες υπέφεραν όσο ποτέ. Διωγμοί, φυλακίσεις, εξορίες, θάνατοι, σε καθημερινή βάση, με σκοπό τον αφελληνισμό τους. Επομένως, να μην ξεχνούμε ότι οι πατεράδες και οι παππούδες μας έδωσαν τη ζωή τους για να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστη τους, το ελληνικό τους φρόνημα και τη μητρική τους γλώσσα. Και μόνο αυτό είναι αρκετό να συνεγείρει τη νέα γενιά, η οποία στο όνομα των θυσιών των προγόνων τους, να απαιτήσει την οφειλόμενη δικαίωση.
Είναι ώρα να σταματήσουν οι αδελφικές συγκρούσεις, οι ανούσιες σκιαμαχίες και οι αδελφοκτόνες έχθρες. Η παρελθοντολογία για την προηγούμενη θλιβερή και οδυνηρή κατάσταση της περιόδου του Ενβέρ Χότζα δεν έχει νόημα και ούτε συντείνει στην ομοψυχία και στην ομόνοια, στη σύμπνοια, στην ομοφροσύνη και στην ταυτότητα απόψεων και επιδιώξεων, που έχει ανάγκη ο τόπος για να ανασάνει και να προσβλέπει με ελπίδες στο μέλλον.
Στους νέους Βορειοηπειρώτες πέφτει το κύριο βάρος να πρωτοστατήσουν, όπως γράφουμε παραπάνω, για την ίδρυση και οργάνωση ενός κεντρικού φορέα (Παμβορειοηπειρωτικός σύλλογος) με κέντρο την Αθήνα και παραρτήματα στα μεγάλα αστικά κέντρα που ζουν και εργάζονται Βορειοηπειρώτες. Ο κεντρικός αυτός φορέας θα έχει την ευθύνη της προβολής των προβλημάτων και της ενημέρωσης της Κοινής Γνώμης στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Οι προσπάθειες θα αποβλέπουν στην απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων στην μειονότητα, όπως αυτά τα δικαιώματα προβλέπονται από Διεθνείς Οργανισμούς.
Σε μια κοινή συστράτευση των νέων που βρίσκονται στην Ελλάδα και εκείνων που παραμένουν στα πατρικά χώματα, να συνεγείρουν λανθάνουσες συνειδήσεις, να συνενώσουν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, πρωταγωνιστώντας για την βελτίωση των όρων της ζωής των συμπατριωτών μας. Αρκετά υπέφεραν για πενήντα ολόκληρα χρόνια από το αδυσώπητο και ανελέητο καθεστώς. Γιατί, πιο πολύ, όπως είναι γνωστό, από τις οικονομικές δυσχέρειες που έφερε η νέα «σοσιαλιστική» ιδεολογία με τα ελκυστικά και απατηλά συνθήματα της ισότητας και της ελευθερίας, βάραινε πάνω στη ζωή και τη μοίρα των ανθρώπων η εξαθλίωση, η ηθική και ψυχική εξάντληση. Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση, είναι χρέος των νέων, να απαλύνουν τον πόνο και να επουλώσουν πληγές, που πυορροούν μέχρι σήμερα.
Με θλίψη, απογοήτευση και οδύνη παρακολουθούμε τις διχοστασίες και τις εμφύλιες αντιπαραθέσεις, που βαραίνουν πάνω από τον βορειοηπειρωτικό χώρο και δημιουργούν άσχημες εντυπώσεις. Μια ατμόσφαιρα αποπνικτική και ένα κλίμα δυσοίωνο.
Η «Ομόνοια» το κατεξοχήν όργανο των βορειοηπειρωτικών συμφερόντων, φθίνει και μειώνεται η παρουσία της μεταξύ των συμπατριωτών μας, προς μεγάλη ικανοποίηση των Αλβανών, οι οποίοι χαίρονται παρακολουθώντας τις άστοχες διαμάχες και φιλονικίες των ανθρώπων του χώρου μας, που επωμίζονται το κύριο βάρος της επίλυσης των προβλημάτων και της συνένωσης κάτω από μια στέγη των Ελλήνων της μειονότητας.
Να μην μας διαφεύγει ότι οι Τσάμηδες, που είναι εγκατεστημένοι στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, κοντά στα σύνορα με τη Θεσπρωτία, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την προβολή του ανύπαρκτου θέματός τους. Οι βουλευτές τους ενημερώνουν συνεχώς την αλβανική Κοινή Γνώμη, έχοντας βοηθό και συμπαραστάτη και το επίσημο αλβανικό κράτος.
Ταξιδεύουν στο εξωτερικό κατηγορώντας την Ελλάδα στα Διεθνή Φόρα, απαιτώντας αποζημίωση, ακόμη και «απελευθέρωση» της Θεσπρωτίας, η οποία, κατά τις φαντασιώσεις τους και τα αρρωστημένα μυαλά τους, καταδυναστεύεται από τους «κακούς» Έλληνες. Ψεύδη, συκοφαντίες, κατηγορίες, διαβολές, σπέρνουν παντού, με μοναδικό στόχο την κατασυκοφάντηση της Ελλάδος.
Αυτά όλα οφείλουν να τα γνωρίζουν, να τα μελετήσουν και να τα αξιολογήσουν σε βάθος οι νέοι μας, εκατοντάδες από τους οποίους φοιτούν ή έχουν αποφοιτήσει από Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές της Ελλάδος.
Από τους νέους αυτούς και χιλιάδες άλλους η άμοιρη, μαρτυρική, παραμελημένη και δυστυχισμένη πατρίδα, περιμένει προστασία, βοήθεια και λύτρωση.
Πηγή: Πρωινός Λόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου