Απ: τραγούδια της ξενιτιάς
Πέτρες και ξύλα κλαίγουν, κλαίγουν τον καημό,
το πως θα χωριστούμε τώρα ημείς τα δυο,
στη ξενιτιά θα πάω, πίσω δεν γυρνώ,
σου στέλν’ ένα μαντήλι κ’ ένα μαχραμά,
στην άκρη στον μαντήλι και μια αντιλογιά.
- Θέλεις, κόρη μ’ παντρέψου, θέλεις καλογριά,
εδώ που ήρθα, κόρη μ’, δε γυρίζω πλιά.
μέχρι τώρα ξέραμε ότι κλαίνε οι πέρδικες, οι πέτρες - τώρα εδώ βλέπουμε να κλαίνε μαζί πέτρες και ξύλα! παραλλαγή του γνωστού μοτίβου του ηπειρώτικου πολυφωνικού της ξενιτιάς από το Πωγώνι και τη Δερόπολη. κάθε δίστιχο του τραγουδιού παραπέμπει και σε διαφορετικό τραγούδι! από τη συλλογή του ΧΑΣΙΩΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου