Κίνησαν τα καρβάνια τα ζαγοριανά,
κίνησε κι ο καλός μου να πάει στην ξενιτιά.
Δώδεκα χρόνους πέρασε και γράμμα δεν μου γράφει
και από τα δώδεκα κι ομπρός μου στέλλει ένα γράμμα.
«θέλεις άλλον να πάρεις, θέλεις να παντρευτείς,
η καλόγρια να γένεις, να με καρτερείς.
Εδώ στα ξένα που είμαι επαντρεύτηκα
και πήρα μια γυναίκα μάγισσας παιδί,
μαγεύει τα καράβια και δεν έρχονται,
μαγεύει τα καρβάνια και δεν ξεκινούν.
Εμάγεψε και μένα και δεν έρχομαι.
Εκίνησα για να ‘ρθω χίλιες δυο φορές.
Στ’ άλογ’ ανηβάινω, χιόνια και βροχές,
μπαίνω στο καράβι, άνεμος βροχές,
τρέχω, γυρίζω πίσω με γλυκοφιλεί
και παύουν οι αγέρες, παύουν κι οι βροντές.
Πολυφωνικό τραγούδι της ξενιτιάς και της αγάπης από τη συλλογή του ΤΣΙΟΠΟΥ, "ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΩΠΙΚΗ", μια από τις συλλογές που μεταγράφηκαν ψηφιακά στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΎ" της ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου