Του Κώστα Μπάρκα (Βουλευτή του Αλβανικού Κοινοβουλίου) Το 2012 σημαδεύει το έτος ιδιαίτερη βαρύτητα στην ιστορική πορεία της Αλβανίας. Προσεγγίζοντας από το σημείο αυτό το παρελθόν της συναντούμε την εκατοστή επέτειο ίδρυσης του αλβανικού κράτους. Παραμερίζομε τις περιπέτειες και αναποδιές που συνόδεψαν την πορεία του και αναδεικνύομε μόνο το γεγονός της επετείου με νόμιμη εορταστική περηφάνια. Το παρελθόν δέχεται μόνο στεφάνια
και ανθοδέσμες. Θωρώντας τώρα τον ορίζοντα του μέλλοντος δεν μπορεί να μη προσέξουμε ότι υπάρχει μια ουσιώδη διαφορά μεταξύ τους. Το μέλλον ούτε είναι στρωμένο, ούτε περιμένει εξ’ουρανού ροδοπέταλα. Απαιτεί μόχθο, αφοσίωση, θυσίες και επιμονή για να ξεπεράσουμε τον χαμένο χρόνο και να φθάσουμε στον ίδιο βηματισμό με τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Η πορεία αυτή ακολουθεί δύο ράγες. Η μία βραχυπρόθεσμη, ή μεσοπρόθεσμη και η άλλη μακροπρόθεσμη. Που σημαίνει. Η πρώτη σχετίζεται με τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, ιδιαίτερα όσον αφορά την πολιτική, την οικονομική σταθερότητα με άμεσο στόχο την αποφυγή των επιπτώσεων της παγκόσμιας κρίσης και την άψογη λειτουργία του κράτους δικαίου. Η δεύτερη σχετίζεται με την 20-χρονη τουλάχιστον προσδοκία του αλβανικού λαού, την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το συγκεκριμένο σχεδιάγραμμα στόχων, νομίζω, αποτελεί σε γενικές γραμμές την πραγματικότητα του παρελθόντος και την στρατηγική του μέλλοντος, ή την ρεαλ πολιτική για όλους τους πολίτες της Αλβανίας, αλλά ιδιαίτερα για την πολιτική τάξη και τη διανόηση της χώρας. Φαίνεται ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι από καιρό προσανατολισμένος προς την συγκεκριμένη στρατηγική. Αξιοποιεί την εξουσία, ανεξαρτήτως από τις αντικειμενικές δυσκολίες, υπέρ του προαναφερόμενου στόχου και δείχνει πεποίθηση και βούληση για την επίτευξή του. Επί το πλείστον πιστεύει ότι η συγκεκριμένη στρατηγική χαίρει όλων των δυνατοτήτων για την επίλυση και των προβλημάτων εθνικού περιεχομένου. Διαφορετικά από την συμπολίτευση, η αντιπολίτευση αποδεικνύει ότι γι΄ αυτή πρώτιστης σημασίας είναι να πάρει την εξουσία με κάθε μέσο. Διαπιστώνοντας ότι δεν μπορεί να συναγωνιστεί το προφίλ της κυβέρνησης με τους ευρωπαϊκούς στόχους για τη χώρα, που αποτελούν στην ουσία την ήρεμη πολιτική της κυβερνούσας πλειοψηφίας, ζητάει να την ανταγωνιστεί με έναν εθνικιστικό λαϊκισμό, που σε οδηγεί στον ΧΙΧ αιώνα. Το σχήμα της αντιπολίτευσης εκμεταλλεύεται μια γνωστή ιστορική προσδοκία του αλβανικού λαού. Χωρίς να σκεφτεί διόλου για τις συνέπειες που επιφέρει στον μελλοντικό ορίζοντα των αλβανών, η αντιπολίτευση προσφέρει μια παμπάλαια εθνικιστική στέγη με μόνο στόχο να συγκεντρώσει ψήφους για να πάρει την εξουσία. Η συγκεκριμένη αντιστρατηγική, διότι περί αυτού πρόκειται, εκδηλώνεται μέσω τριών πόλων. Ο πρώτος σχετίζεται με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εθνικιστική στέγη που προσφέρει το Σοσιαλιστικό Κόμμα, εκδηλώνεται ως προσπάθεια βελτίωσης της εθνικό-πατριωτικής του εικόνας. Ο δεύτερος πόλος στηρίζεται στην λεγόμενη Ερυθρόμαυρη Συμμαχία με ηγετική κεφαλή τον αντιπρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης, Κρεσνικ Σπαχίου. Γεγονός είναι ότι ο εθνικισμός του δεν έχει κάποιον συγκεκριμένο άξονα ή στρατηγική. Καταναλώνει ατελώς εθνικιστικά συνθήματα και σλόγκαν ανασυρμένα από τα σκουριασμένα συρτάρια της ιστορίας, τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ τον γνωστό μπαγιάτικο λαϊκισμό και είναι σε πλήρη και ανοιχτή αντίθεση με το ευρωπαϊκό πνεύμα της εποχής. Η δήλωση του Σπαχίου ότι σύντομα το «κίνημά του» θα μετατραπεί σε κόμμα, επιβεβαιώνει ότι στην Αλβανία κάθε κίνημα που εμφανίζεται ως οργανωμένη εκδήλωση της κοινής γνώμης ( μάλιστα και όταν πρόκειται για κινήματα εθνικού χαρακτήρα) , στοχεύει απώτερα στην πολιτική ως μέσο συμμετοχής στα δρώμενα της εξουσίας και του κράτους. Τόσο το περισσότερο στην προκείμενη περίπτωση όταν ένα κίνημα με δηλωμένη την εθνική του χροιά, μετατρέπεται σε πολιτικό κόμμα με στόχο την πολιτική εξουσία στη χώρα. Ο τρίτος πόλος του εθνικιστικού φάσματος για την εξουσία στηρίζεται στο αναμενόμενο κόμμα του νυν προέδρου της Δημοκρατίας Μπαμίρ Τόπι. Η εθνικιστική στέγη που βγάζει προς τα έξω ο πόλος αυτός μένει καλυμμένη κάτω από τον μανδύα της «Συμμαχίας» του υφιστάμενου του Τόπι, στην κεφαλή του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης Κρεσνικ Σπαχίου. Ο Τόπι ποτέ δεν επέσεισε την προσοχή στον Σπαχίου σε σχέση με τις συνταγματικές του αναποδιές, της κατάχρησης του υψηλού αυτού κρατικού πόστου με μόνο στόχο να φορέσει τον μανδύα του υπερασπιστή του έθνους. Επίσης, μερικά ταξίδια στο εξωτερικό του νυν προέδρου της Δημοκρατίας, Τόπι, φαίνονταν ξεκάθαρα ότι ήταν συνδυασμένα με τις κινήσεις του «Ηγέτη» της Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας. Πρόκειται για ένα ιδεολογικό μίγμα, λοιπόν, από το ένα άκρο στο άλλο, το οποίο, με διαφορετικούς τρόπους, έχει ρίξει πάνω του την σημαία των Αλβανών με στόχο την πολιτική εξουσία στη χώρα. Η εθνική αυτή συμμαχία με στόχο να πάρει την εξουσία με κάθε μέσο, πιστεύει πολύ και επενδύει πολλά στην γνωστή πραχτική ότι οι οικονομικές δυσκολίες καλλιεργούν εύπορο έδαφος για ακραίο εθνικισμό. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της «εθνικής συμμαχίας» για την εξουσία αποτελεί η δράση της με προτεραιότητα εκτός των κρατικών συνόρων, στην αλβανική διασπορά και ιδιαίτερα στο Κόσσοβο, Σκόπια, Μαυροβούνιο. Είναι γεγονός ότι στην περιοχή αυτή βρίσκει έδαφος «δράσης» και «επιτυχίας». Αλλά δεν βλέπει τον κίνδυνο, όχι απλώς στο γεγονός ότι ζητάει να εισαγάγει τον εθνικισμό στην Αλβανία από το εξωτερικό του αλβανικού κράτους, αλλά στην επιλογή της συγκεκριμένης περιοχής με ανοιχτές τις πληγές από τις πρόσφατες διεθνικές αντιπαραθέσεις, για εθνικιστική παναλβανική δράση. Δεν βλέπει ότι αυτό αποτελεί πρόκληση στο επικυρωμένο καθεστώς από τη δύση στην περιοχή και κατά συνέπεια βλάπτει κατά απόλυτο τρόπο την εικόνα της Αλβανίας, ως χώρα που παράγει σταθερότητα στην περιοχή αυτή. Τους ηγέτες των τριών αυτών πόλων, Σπαχίου, Ράμα Τόπι, τους είδαμε τελευταία αλλεπάλληλα στο Κόσσοβο και Σκόπια με ανοιχτή την τάση να αντιμετωπίσουν τις συγκεκριμένες περιοχές ως τη Μέκκα του Αλβανισμού, όπου δίδονται οι περγαμηνές και τα βραβεία εθνικισμού για κάθε αλβανό πολιτικό. Ήταν ακριβώς οι κινήσεις τους αυτές, που ανάγκασαν τον Σαλί Μπερίσια να ταξιδέψει με το κατ’ επείγων αμέσως μετά απ΄ αυτούς στα ίδια μέρη και όχι με την ιδιότητα του Πρωθυπουργού, αλλά με αποστολή προέδρου όλων των αλβανών για να στείλει το μήνυμα ξεκάθαρα προς του πάντες, ότι μονόδρομος για την επίτευξη των εθνικών στόχων αποτελεί η πορεία ένταξης της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο παλαιός εθνικισμός, είπε ο Μπερίσια, εγκυμονεί κινδύνους εξίσου παλιούς για την Αλβανία. katoci.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου